داروهای مهار‌کننده‌ی پمپ‌پروتون (PPI) نوعی از داروهای ضد اسید‌معده هستند که معمولاً بزرگسالان مبتلا به مجموعه‌ای از ناراحتی‌های گوارشی آنها را مصرف می‌کنند. بررسی جدیدی نشان‌می‌دهد که مردم باید در مصرف این داروها مراقب باشند، زیرا در بزرگسالانی که از این دارو استفاده می‌کنند در‌مقایسه با افرادی که از این دارو استفاده نمی‌کنند، احتمال حمله‌ی قلبی ۱۶تا۲۱درصد افزایش می‌یابد.
PPIها از پرطرفدارترین داروهای نسخه‌ای در دنیا هستند که بدون نسخه هم به فروش می‌رسند.
نوع دیگری از داروهای ضداسیدمعده، مسدودکننده‌ی گیرنده‌های H2 هستند، اما این داروها با افزایش خطر بروز حمله‌ی قلبی ارتباط پیدا نمی‌کنند.
مهارکننده‌های پمپ‌پروتونی (PPIها) معمولاً برای درمان انواع بیماری‌ها از‌جمله بیماری رفلاکس‌معده‌‌ـ مری(GERD) و عفونت هلیکوباکترپیلوری تجویز می‌شوند. نام این داروها (مثل lansoprazole, omeprazoleوPantoprazol) همیشه با پسوند «prazole» نشان‌داده می‌شوند.
در‌سال۲۰۰۹، این داروها سومین داروی پرمصرف در آمریکا بودند و سازمان غذا و دارو (FDA) برآورد می‌کند که از هر۱۴ آمریکایی، یک تَن از این داروها استفاده می‌نماید. اما با گذر زمان، متخصصان کم‌کم در سلامت این دارو تردید کردند.
متخصصان در ابتدا معتقد بودند که استفاده از PPIها تنها برای دسته‌ای از مبتلایان به بیماری‌های قلب‌وعروق خطرناک است که از داروی ضدپلاکت clopidogrel استفاده می‌نمودند و تصور‌می‌کردند که این خطر از تداخل واکنش دو دارو ناشی می‌شود. اما بررسی‌های جدیدتر نشان‌داده‌اند که این خطر ممکن‌است دامنه‌ی وسیعتری داشته باشد.
تحقیقات اولیه مشخص‌کردند که PPIها می‌توانند شدیداً تأثیرات نامطلوبی‌روی آندوتلیوم رگهای‌خونی داشته باشند و مشاهدات به ایجاد این فرضیه منتهی شدند که هرکس از PPIها استفاده می‌کند در‌معرض خطر بیشتری برای حمله‌ی قلبی قراردارد.
محققان دانشگاه استانفورد، خطر حمله‌ی قلبی در بیماران مصــرف‌کننــده‌یPPIها را بامصرف‌کنندگان سایر داروهای معده مقایسه‌کرده و مشخص نمودند که بر خلاف داروهای مسدودکننده‌ی گیرنده‌ی H2، داروهایPPI با افزایش خطر بروز حمله‌ی قلبی ارتباط دارند.
محققان اطلاعات همه‌ی بیمارانی را از پایگاه‌های داده‌هایی استخراج کردند که تجویز PPIها و سایر داروهای مشابه مثل مسدودکنندههایH2، به این پایگاه‌ها گزارش‌شده بود و به جستجوی اطلاعات به قصد اینکه این بیماران نیزحوادث قلبی ـ عروقی خاصی مثل حمله‌ی قلبی را تجربه‌کرده‌اند یا خیر پرداختند.
مسدودکنندههای گیرنده‌ی H2 مانند cimetidine و ranitidine شکل‌های دیگری از داروهای ضداسیدمعده هستند که برخلاف PPIها، هنوز ارتباط آنها با افزایش خطر ابتلا به حمله‌ی‌قلبی یا دیگر بیماری‌های قلب‌وعروق مشخص نشده‌است.
با جستجو دربین داده‌های حاصل از افرادی که برای ریفلاکس‌معده از ابتدا داروهای PPI دریافت‌کرده بودند و پیشینه‌ی بیماری قلبی هم نداشتند، نشانه‌های مربوط به ارتباط بین این داروها و افزایش خطر بروز حمله‌ی قلبی را به روشنی نشان‌می‌دهد.
PPI ها با افزایش خطر بروز حمله‌ی قلبی در عامه‌ی مردم ارتباط دارند ولی مسدودکنندههای H2 چنین ارتباطی را از خود نشان‌نمی‌دهند. به‌دلیل تردیدهای موجود در ارتباط با روش برآورد، محققان اینطور گزارش می‌کنند که میزان افزایش خطر بروز حمله‌ی قلبی بین ۱۶تا۲۱درصد است.
از آنجایی‌که ممکن‌است داده‌های مشاهداتی که در‌این بررسی استفاده‌شدند شاید به شکل‌های مختلفی اشتباه‌گرفته شوند، محققان امیدوارند تا آزمایشی تصادفی، بزرگتر، جامع‌تر، فراگیرتر و مطمئن‌تر را اجرا نمایند و به‌این‌ترتیب تأیید‌کنند که آیا PPIها برای طیف وسیعتری از جمعیت بیماران مضر هستند یاخیر.
ثبت نظر