ماینوکسیدیل‌یک‌داروی وازودیلاتــور (منبسط‌کنند‌ه‌ی عروق) مستقیم است که برای مدت زیادی برای درمان‌آلوپسی‌آندروژنیک تجویز‌شده و ازطریق افزایش فاز آناژن خواص درمانی‌اش ارایه می‌شود. به‌عبارت دقیقتر، آلوپسی آندروژنیک، یکی‌از انواع شایع ریزش‌مو است گاهی در ناحیه‌ی بالای جمجمه crown بروز می‌نماید. پاتوفیزیولوژی این بیماری به حساسیت ژنتیکی ریشه‌ی مو نسبت به مواد آندروژنیک در بدن مربوط شده و از طریق کاهش اندازه فولیکول‌مو سبب ناتوانی در ادامه رشد موها خواهد شد. اختلال آلوپسی آندرونیک درسال۱۹۶۰ توسط اورنترلیش (Orentreich) معرفی شد.
این اختلال عموماً در سنین 12تا40سال در هر‌دو جنس بروز نموده و حدود پنجاه درصد از مردم جامعه را قبل از سن ۵۰سالگی درگیر می‌نماید. تحقیقات حاکی از این امر هستند که دهیدروتستوسترون (DHT) مسئول بروز آلوپسی آندروژنیک در زنان و مردان است که از طرق تشدید فاز میتوزماتریکس و با روش‌کاهش چرخه‌ی رشد مو و افزایش ریزش مو در مرحله‌ی تلوژن Telogen shedding و درنهایت با افزایش زمان فاز کاتاژن سبب کاهش رشد شدید تار مو خواهد‌شد.
از دیدگاه ژنتیکی آلوپسی آندروژنیک از مکانیسم پیچیده‌ای برخوردار بوده و به‌صورت اتوزم غالب منتقل می‌گردد.همچنین مکانیسم‌های انتقال چند‌ژنی Polygenic نیز در این بیماری نقش ایفا می‌نمایند. رابطه‌ی مستقیـمی در‌بیــن ریـزش‌مو و ژن‌گیرنده آنــدروژن Androgen receptor gene مشاهده شده‌است.
رابطه‌ی بین آلوپسی آندروژنیک و بیماری‌های سیستمی مهم از قبیل دیابت شیرین مقاوم به انسولین، بیماری شریان‌کرونری و فشار‌خون بالا در تحقیقات مختلف مشاهده شده‌است.
داروی ماینوکسیدیل به‌عنوان یک مشتق پیریمیدین است که در ابتدا به‌عنوان یک داروی ضد‌فشارخون قوی تولید‌شده بود ولی مشاهده شد که این دارو برای تحریک رشد مو موثر است. نتایج تحقیقات نشان داده‌اند که ماینوکسیدیل سبب افزایش 3 اچ تیمیدین و 35 اس‌سیستئین در فولیکول موهای موش می‌شود و این تأثیر را ازطریـــق کانال‌های +K(پمپ‌پتاسیم) انجام می‌دهد. از‌سوی‌دیگر، مزوتراپی تکنیکی است که با تزریق مواد دارویی و ویتامین‌های مختلف در لایه‌ی مزودرم (لایه میانی) پوست سبب تقویت بهبودی (تسریع جوش‌خوردن زخم یا سرعت بخشیدن به درمان اصلاحی انجام شده) در‌ناحیه‌ی مشخصی از بدن می‌شود. این‌روش درمانی توسط پزشک فرانسوی دکتر میشل پیستور Michel Pistor در 1958 برای درمان اختلالات روماتیسمی، درمان آسیب‌های ورزشی، بیماری‌های عفونی، تروماتولوژی و بیماری‌های‌عروقی و همچنین به‌عنوان یک روش‌کاهنده‌ی درد ابداع گردید. بعدها این تکنیک در آمریکا توسط دکتر بیسون Bissoon معرفی‌شده و گسترش‌یافت.
درمان آلوپسی‌آندروژنیک یکی از مهمترین کاربردهای‌مزوتراپی به‌شمار می‌آید.
درتحقیقاتی که به‌صورت مقایسه‌ای که توسط اعظم و مورسی درسال2010 در رابطه با تزریق ماینوکسیدیل با‌روش مزوتراپی و استفاده از اسپری ماینوکسیدیل برای کاربرد موضعی ماینوکسیدیل برای درمان آلوپسی انجام شد. نتایج زیر اعلام گردید.
در این تحقیق تعداد 60 بیمار مبتلا به آلوپسی آندروژنیک و ۲۰فرد نرمال (بدون آلوپسی آندروژنیک) مورد بررسی قرارگرفتند. در‌این تحقیق از معیار درجه‌بندی لودویگ (Ludwig) برای دسته‌بندی شدت آلوپسی آندروژنیک استفاده‌شد.
بیماران به‌صورت غیرانتخابی به دوگروه زیر تقسیم شدند.
گروه اول: شامل 30 بیمار بودند که به آنها ماینوکسیدیل موضعی2% (2میلی‌لیتر در روز به‌مدت 12هفته) تجویز شد .
گروه دوم: شامل30بیمار بودند که در پوست سرشان محلول ماینوکسیدیل2% به روش نقطه به نقطه (point to point) به میزان یک‌دهم سی‌سی با فاصله‌ی 2سانتی‌متر از یکدیگـر به‌طور عمیق داخل درم (deep intradermally) تزریق شد.
ارزیابی میزان رشد و ریزش‌مو در دو مرحله قبل‌از تزریق و در هردوگروه در چهار هفته پس‌از تجویز موضعی و تزریق داخل جلدی ماینوکسیدیل انجام شده و نتایج رشد مو را در پنج‌گروه طبقه‌بندی و امتیاز‌دهی نمودند:
1ـ بهبودی قابل‌توجه: (3 امتیاز) رشد قابل‌ملاحظه مو در همه‌ی نواحی مورد درمان
2ـ بهبودی متوسط: (2 امتیاز) رشد نسبی مو در نواحی تحت‌درمان
۳ـ بهبودی خفیف: (1 امتیاز) رشد خفیف مو در نواحی تحت درمان
4ـ بدون تغییر: (صفر امتیاز) بدون رشد
۵ـ نتیجه منفی: کاهش رشد مو (۱- امتیاز). افزایش نواحی ریزش‌مو همراه با نازکی فزاینده‌ی ساقه‌ی موها در نواحی تحت درمان نسبت به زمان شروع درمان.
براساس جدول۱مشاهده می‌شود که هم تجویز موضعی ماینوکسیدیل و هم مزوتراپی با ماینوکسیدیل سبب تقویت‌رشد موها در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنیک می‌شوند. ولی رشد موها در گروه مزوتراپی از افزایش چشمگیر (معنی‌دار از لحاظ آماری) برخوردار بوده است. به‌عبارت دقیقتر رشد قابل‌ملاحظه موها در‌گروه دوم نسبت به گروه اول (تجویز موضعی) برابر با 21 امتیاز درمقابل 12 امتیاز و رشد متوسط موها به برابر 18 امتیاز درمقابل 12 امتیاز و رشد خفیف برابر با 8 امتیاز درمقابل 7 امتیاز بوده‌اند. تعداد افرادی‌که هیچ تغییری در رشد موهای آنها مشاهده نشده بود برابر با 5 بیمار در‌گروه مزوتراپی درمقابل 11بیمار در‌گروه تجویز موضعی بوده است.
درشکل۱و۲تصاویر مربوط به قبل(سمت‌چپ) و بعد (سمت‌راست) از درمان با مزوتراپی در بیمار نشان‌داده شده‌است.
طبق نتایج مندرج در جدول۱ و نمودار۱، اگرچه هنوز مزوتراپی توسط FDA تأیید نشده است ولی نتیجه‌ی نهایی این تحقیق حاکی‌از تأثیر قابل‌ملاحظه این تکنیک در درمان آلوپسی آندروژنیک است. از این‌رو می‌توان در کلینیک‌های زیبایی از این تکنیک برای درمان آلوپسی‌آندروژنیک بهره برد.
منابع در دفتر نشریه می‌باشد.
ثبت نظر