ارتباط داروهای روانپزشکی با شکستگی‌های سالمندان

احتمال شکستگی در‌طول ۹۰روز اولیه‌ی مصرف داروهای آنتی‌سایکوتیک، به‌صورت قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.
این داروها که به‌طور نامناسب اغلب برای مدیریت دمانس و اختلالات رفتاری ساکنان خانه‌های سالمندان مورد استفاده قرارمی‌گیرند، با شکستگی‌های سالمندان ارتباط داده شده‌اند؛ این که این ارتباط در مورد آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپیک جدیدتر نیز صدق می‌کند یا نه زیاد روشن نیست. برای بررسی این امر، پژوهشگران از پایگاه‌ داده‌های اداره‌ی مراقبت‌های بهداشتی کانادا برای ارزیابی حدود ۹۸۰۰۰بیمار سالمند استفاده کردند (سن ≥ ۶۵سال؛ میانگین سنی ۸۱ سال،  ۲۴٪ در‌بخش مراقبت‌های طولانی‌مدت؛ 54% مبتلا به دمانس) که نسخه‌های سرپایی جدیدی را برای داروهای آنتی‌سایکوتیک آتیپیک (کویتاپین quetiapine، ریسپریدون risperidone یا الانزاپین olanzapine) دریافت‌کردند؛ این بیماران از‌نظر۹۱ عامل بالینی و جمعیت‌شناختی با تعداد برابری از بیمارانی که این نسخه‌ها را دریافت نکردند همتا بودند.
در‌طول‌۹۰‌روز پیگیری، خطر افتادن (نسبت شانس ۱/۵۴) و شکستگی (نسبت شانس۱/۲۹)، به‌ویژه شکستگی لگن (نسبت شانس‌ ۱/۶۷) در افرادی‌که نسخه‌های آنتی‌سایکوتیک آتیپیک را دریافت‌کرده بودند، درمقایسه با افرادی که این نسخه‌ها را دریافت نکرده بودند، به‌صورت معناداری بالاتر بود.

JAMA 12 Jan. 2015