پلاسمای غنی‌از پلاکتPRP ممکن‌است تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای را برای افزایش روند بهبودی عضلات و تاندونهای آسیب‌دیده در فعالیتهای ورزشی ایجاد‌نموده و قادر است با سرعت بیشتری ورزشکار را به روند طبیعی‌اش برای انجام فعالیتهای ورزشی برگرداند. این تحقیق در‌سال2012 در دانشگاه استانفورد به‌منظور بررسی نقش PRP در تشدید روند بهبودی قدرت و عملکرد عضلانی انجام شده است.
باید اعلام نمود که آژانس ضد دوپینگ WADA در‌سال 2010 نام PRP را دربین تکنیک‌های غیرقانونی و ممنوعه برای ورزشکاران قرارداده بود. این امر به‌خاطر خواص ارگوژنیک فاکتورهای رشد موجود در مواد PRP بوده‌است.
ولی به‌علت نبود شواهد قانع‌کننده در‌خصوص خواص دوپینگی مواد موجود در محصولات تزریقی در تکنیک PRP این روش از لیست موارد ممنوعه حذف گردید. با این وجود خواص تقویتی این تکنیک برای ورزشکارانی که برای مسابقات مختلف جهانی آماده می‌شوند همچنان بحث‌انگیز است.
در‌این تحقیق تأثیرات سیستمی کوتاهمدت تزریق‌های موضعی PRP مورد برسی قرارگرفته و میزان فاکتورهای هورمون رشد IGF-1 و پروتئین متصل‌شونده به IGF از نوع سوم (IGFBP-3) و FGF پایه (bIGF) و همچنین PDGF در قبل و روزهای پس‌از تزریق PRP اندازه‌گیری شدند.
این مولکول‌ها از خواص تحریک‌کنندگی خاصی برخوردار بوده و ازطریق افزایش حجم توده‌ی بدن Body Mass و همچنین با ایجاد خواص آنابولیکی قوی در بدن ورزشکار سبب افزایش کارآیی ورزشی در قبل‌از مسابقه می‌شوند. خواص افزاینده رشد در هورمون رشد در ابتدا با واسطه IGF-1 در محور متابولیکی GH/IGF-I القاء می‌شود و این روند به‌صورت یک چرخه بیوشیمیایی در بدن فرد تأثیر تقویتی خویش را در کوتاهمدت ارایه می‌دهد. همچنین bFGF سبب بهبودی عضلات آسیب‌دیده و افزایش قدرت آنها می‌شود. ازسوی دیگر PDFG به‌عنوان یک ماده میتوژن (تحریک‌کننده میتوز) برای فیبروبلاست‌ها و عضلات است و VEGF نیز به‌عنوان یک فاکتور آنژیوژنیک (عروق‌زا) سبب افزایش انتقال اکسیژن در بدن خواهد شد. از‌این‌رو نقش مواد موجود در تزریقات PRP برای فعالیتهای ورزشی بسیار مهم می‌باشد. مقادیر سرمی IGFBP-3 برای شناسایی کمبود هورمون رشد کاربرد داشته و برای تشخیص دوپینگ معمولاً میزان این ماده را مورد بررسی قرار‌می‌دادند.
در‌این تحقیق ۱۵بیمار مبتلا به اختلالات تاندونهای عضلانی برای تزریق PRP انتخاب شدند. تزریق با کمک سونوگرافی در تاندونهای مورد نظر انجام شد. سرم و پلاسمای این بیماران بلافاصله قبل و 15دقیقه،۷۲،۴۸،۲۴و۹۰ساعت پس‌از تزریق PRP پس‌از خونگیری تهیه شد و درهرجلسه‌ی نمونه‌گیری میران غلظت پایه و پیک (حد اکثر) هرکدام از فاکتورهای رشد موردنظر در‌این تحقیق اندازه‌گیری شدند. برای جلوگیری از هرگونه خطای تحقیقاتی نمونه‌ی خون ناشتای هرکدام از این بیماران در هرروز گرفته شده و فاکتورهای رشد آنها نیز اندازه‌گیری شدند. نهایتاً فاکتورهای رشد موردنظر (شامل GH, IGF-I, IGFBP-3, VEGF, bFGF) و غلظتPDGF با روش آزمایشگاهی ELISA محاسبه و با آزمون‌های آماری آنووا و نرم‌افزارSPSS موردبررسی قرارگرفتند.
نتیجه‌ی این تحقیق حاکی‌از بالارفتن قابل‌ملاحظه IGF-1 و VEGF پس‌از تزریق PRP بوده است. باید اعلام نمود که IGF-1 سبب تقویت تکثیر و تمایز بافتی و همچنین هیپرتروفی سلولهای عضلانی می‌شود. از‌این‌رو این ماده به‌خاطر تأثیر بالقوه‌اش روی هورمون رشد انسانی به‌عنوان قویترین ماده‌ی آنابولیک شناخته شده‌است که می‌تواند نقش به‌سزایی را در تقویت قوای عضلانی افراد بیمار و سالم ایفا نماید.
به‌علت روند پالسی ترشح این ماده در بدن اندازه‌گیری آن بسیار مشکل است و به‌خاطر اینکه ترشح این ماده می‌تواند در‌اثر استرس، خوردن غذای پرکالری و تحت‌تأثیر سن و جنس فرد تغییر نماید به‌سختی می‌توان ردپای آنرا در فرآیند دوپینگ در ورزشکاران پیدانمود.
افزایش ترشح این ماده معمولاً در مدت 24تا36ساعت بعداز تزریق PRP مشاهده می‌شود و در‌این تحقیق میزان افزایش ترشح این ماده در مدت 24ساعت پس‌از تزریق به اندازه‌ی 18برابر میزان طبیعی آن بوده است.
در شکل۱ میزان افزایش ترشح دو ماده hGH و IGF-1 در مدت 24ساعت پس‌از تزریق PRP نشان‌داده شده‌است که حاکی از تأثیر این مواد روی عملکرد افراد است.
تغییرات ترشح سایر مواد مورد بررسی در‌این تحقیق درشکل۲ خلاصه شده‌است. این افزایش در زمان‌های مختلف پس‌از تزریق ایجاد شده‌اند و محدود به یک زمان مشخص نمی‌باشند.
برچسب ها
مطالب مرتبط
ثبت نظر