طی یک بررسی جدید، پژوهشگران دانشگاه میسوری نشان داده‌اند که رسوراترول، ترکیبی که در پوست انگور وجود دارد بعضی ازیاخته‌های تومور را نسبت به درمان با پرتوحساس‌تر می‌کند. دراین پژوهش که یاخته‌های ملانوم مورد بررسی قرارگرفته، دنباله‌ی بررسی پیشین همین دانشگاه است که طی آن نتایج مشابهی در درمان سرطان پروستات به دست آمده بود. مرحله‌ی بعدی برای این پژوهشگران ایجاد روش موفقی برای رساندن ترکیب به سایت‌های تومور و درمان بالقوه‌ی انواع زیادی از سرطان‌ها است.
دراین بررسی نحوه‌ی مهار باقی حیات یاخته‌های ملانومی توسط رسوراترول و رادیوتراپی مورد تحقیق قرار گرفته است. این تحقیق در واقع توسعه‌ی نتایج بررسی موفقیت‌آمیز قبلی با رسوراترول و پرتوتابی درسرطان پروستات است. به علت دشواری‌هایی که درزمینه‌ی رساندن مقدار کافی رسوراترول در تومورهای ملانومی وجود دارد، این ترکیب احتمالاً درحال‌حاضر درمان مؤثری برای ملانوم پیشرفته نیست.
در بررسی مشخص‌شده است که اگر یاخته‌ها ابتدا با رسوراترول مجاور و تحت‌درمان قرارگیرند. یاخته‌های ملانوم نسبت به رادیاسیون تأثیرپذیرتر می‌شوند. پژوهشگران دریافته‌اند که وقتی سرطان، فقط با رسوراترول تحت‌درمان قرارمی‌گیرد، 44٪ یاخته‌های تومور ازبین می‌روند. وقتی یاخته‌های سرطان‌با ترکیبی از رسوراترول و پرتوتابی تحت درمان قرارگرفته بودند، 65٪ یاخته‌های تومور ازبین رفتند. به‌دست‌آمدن این یافته‌ها لزوم انجام پژوهش بیشتر در زمینه‌ی منافع مبارزه با سرطان یک ترکیب طبیعی را ایجاب می‌کند.
با این بررسی، کورسوی احتمالات مشاهده شده و به‌نظر می‌رسد رسوراترول بالقوه در درمان انواع سرطان‌ها مهم باشد. تنها نکته‌یی که می‌ماند نحوه‌ی تجویز رسوراترول است. اگر بتوان برای رساندن این ترکیب به انواع محل‌ها راهی موفق به وجود آورد. بالقوه می‌توان از رسوراترول دربسیاری انواع سرطان استفاده کرد.
یکی‌از سرطان‌ها که به‌صورت‌های متفاوت بروز می‌کند ملانوم است که به‌علت طبیعت چگونگی حرکت یاخته‌های سرطانی به تمام بدن بسیار فریبنده است. ولی تصور می‌شود با رسوراترول و ترکیب آن با پرتوتابی بتوان تومورهای علامتی متاستیک را درمان کرد که درمغز یا استخوان ایجاد می‌شوند.
درحال‌حاضر، مکمل‌های رسوراترول در بسیاری از فروشگاه‌ها وجود دارند. اما توصیه نمی‌شود برای درمان سرطان، بیماران از این مکمل‌ها استفاده کنــند زیــرا باید دراین مــورد پژوهــش بیشتر انجام شود.
این بررسی در Journal of Surgical Reserch نشریه‌ی جامعه‌ی جراحی آکادمیک انتشار یافته است.
ثبت نظر