دربیماران آلزایمری سایکوز به معنی اختلالات شدید رفتاری وخلقی عارضه‌یی شایع و دشوار برای درمان به شمار می‌رود که کیفیت زندگی را کاهش داده و مشکلات مراقبتی را افزایش می‌دهد. به رغم توصیه‌های سازمان غذا و داروی آمریکا برای عدم مصرف داروهای جدید ضداختلال خلقی دربیماران آلزایمری جهت افزایش عوارض و بروز مشکلات آنها، کاربرد این داروها در درمان اختلالات رفتاری این بیماران فراوان است.
Aripiperazole یک داروی جدیدتر آنتی‌سایکوتیک است که با مکانیسم اگونیستی ملایم دوپامین و خواص آنتاگونیستی گیرنده‌های نوع دوم 5 هیدروکسی تریپتامین در درمان اختلالات رفتاری شدید به کار می‌رود و عوارض جانبی نسبتاً کمی از آن گزارش شده است. گزارش‌های علمی کنترل شده‌یی برای بررسی کارکرد وعوارض این دارو در درمان اختلالات رفتاری و جنون، مانند بیماران آلزایمری وجود دارد که درآنها این دارو ممکن است پاسخ قابل قبولی بدهد. عمده عوارض عصبی رفتاری این بیماران شامل رفتارهای سایکوتیک وبیقراری بوده است که با داروکنترل نسبی می‌شود. عوارض جانبی مهم گزارش شده بروز ضربان اضافی و خواب آلودگی است. باید توجه کرد که مسأله‌ی مرگ ومیر ناشی از داروهای آنتی‌سایکوتیک غیرمتعارف در آنتی‌سایکوتیک‌های معمولی هم پیش می‌آید. دربیماران دچار جنون ناشی از آلزایمر تحت درمان با اریپیپرازول گرفتاری خاص قلبی ویا مغزی عروقی و نیز افزایش اشتها و چاقی ملاحظه نشده است. دارو عارضه‌ی خواب آلودگی و آرام‌بخشی دارد. این دارو تنها باید درافراد آلزایمری که حالات تهاجم و جنون شدید مقاوم به سایر روشهای درمانی غیردارویی که احتمال صدمه به خود و دیگران را دارند به کار رود و کاربری مصرف آن به صورت مرتب باید کنترل و مورد بازبینی قرارگیرد.
ثبت نظر