به مدت چند دهه است که از بومتاناید bumetanid به‌عنوان دیورتیک و داروی ضد صرع استفاده می‌شود. درمورد تشنج، اعتقاد براین است که این دارو با کاهش ترازکلراید درون یاخته‌یی اعمال اثر می‌کند. پائین آمدن تراز کلراید،اثر گاماآمینوبوتیریک اسید‌را از کنش تحریکی به وقفه‌یی تغییر می‌دهد.
با پیشنهاد این نظریه که دراوتیسم نیزمکانیسم مشابهی درگیر است، محققان یک بررسی دوسو ناآگاه با دارونما و شاهد با استفاده از بومتاناید در 60 کودک 3تا11 ساله‌ی اوتیستیک انجام داده اند. بومتاناید با مقدار خوراک 1 میلی گرم در روز یا دارونما به مدت90 روز تجویز شد وبه دنبال یک دوره‌ی پاکسازی30 روزه، درجه بندی نهایی انجام گرفت.
ازمیان 54 نفر که بررسی را به پایان بردند (27 نفر درهر گروه)، مصرف بومتاناید درمقایسه با دارونما، با بهبود قابل توجه امتیاز ها درمقیاس نشانه‌های اوتیسم همراه بود و ازنظر مقیاس کلی از وخامت بیماری کاسته شده و به حد خفیف تا متوسط رسیده بود. براساس ابزار پژوهشی که به صورت گسترده مورد استفاده قرارمی‌گیرد، اختلاف آماری به جز حذف 9 مورد وخیم تر درآنالیز دیده نمی‌شد. 6 کودک گروه بومتاناید دچار هیپوکالمی شدند که با شربت پتاسیم تحت درمان قرارگرفتند. بعد از دوره‌ی پاکسازی در روز 90 نشانه های اوتیسم بدتر شد.
Transl Psychiatry 2012 Dec 11;2:e202
ثبت نظر