دوزاژ و فرمولاسیون
دوزمصرفی در نوع خوراکی درمحدوده‌ای بین ۳/۱ mg/kg/day تا8/93 و در نوع داخل وریدی درمحدوده‌ای بین ۳/۲ mg/kg/day تا ۷۶/۹ قرارداشت. دوز معـمول چه به صورت خوراکی و چه به صورت داخل وریدی درحداقل60٪ بـررسی‌ها برابر با۱۰ mg/kg/day تا30 در دو دوز منقسم بود.
محدوده‌ی طول‌مدت مصرف سیپروفلوکساسین عبارت بود از تک دوزتا 88 روز (با میانه14روز).
ازفرمولاسیون مختلف شامل: ســـوســپــانـســیـون آمـاده‌ی سیپروفلوکساسین گرانولار، قرصها، قرصهای‌دان‌دان(ground)، سوسپانسیون مخصوص شرکتBayer، قرصهای نرم شده با مایع شیرین و قرصهای له شده و مخلوط شده در شربت گیلاس استفاده شد. سیپروفلوکساسین موضعی به‌صورت قطره‌ی چشمی یا گوش تجویز شده بود.
تجزیه و تحلیل بی‌خطر بودن دارو:
68 بررسی، عوارض جانبی گزارش کردند درحالی‌که 37 بررسی هیچ گونه عارضه‌ی جانبی گزارش نکردند. درکل از، 16184 کودک بیمار مصرف‌کننده‌ی سیپروفلوکساسین، 1065 مورد عارضه‌ی جانبی گزارش شد و چنین آماری، خطر تقریبی را 7 عارضه‌ی جانبی به ازای هر100 بیمار یا 1 عارضه‌ی جانبی به ازای هر 14 بیمار دریافت کننده‌ی سیپروفلوکساسین نشان می‌داد.
شایع‌ترین عوارض جانبی عبارت بودند از: مشکلات عضلانی اسکلتی، تستهای کارکرد غیرطبیعی کبد، تهوع ، تغییر درتعدادگلبول‌های سفید خون و استفراغ.
هیچ مورد خطر سمیت وابسته به دوز یا وابسته به طول مدت مصرف وجود نداشت. در یک نوزاد دچار « واکنش آنافیلاکسی به‌دنبال مـــصـرف داخــل وریــدی سیپروفلوکساسین» مرگ مرتبط با دارو اتفاق افتاد.
23کودک بیمار نیز مجبورشدند به‌علت عوارض جانبی خطرناک، مصرف سیپروفلوکساسین را قطع کنند.
6 مورد تداخل دارویی با سیپروفلوکساسین وجود داشت.در 4بیمار سیپروفلوکساسین با آمینوفیلین تداخل داشت (تحریک پذیری / بیقراری ـ ترمورـ گرگرفتگی) در 2 بیمار نیز تداخل سیپروفلوکساسین با متوترکسات، به دلیل تاخیر حذف متوترکسات رخ داد.
با این حال در 7 نوزاد پیش‌رس (preterm) هیچگونه تداخل دارویی بین سیپروفلــوکساسیــن با آمینوفیلین روی نداد.
آرتروپاتی
در32 بررسی ، آرتروپاتی گزارش شد در حالی که 73 بررسی، بدون گزارش آتروپاتی بودند.
هیچ شواهدی مبنی بر اینکه روز یا طول مدت مصرف دارو روی آرتروپاتی موثر باشد وجود نداشت.
درکل از 16184کودک بیمار مصرف‌کننده‌ی سیپروفلوکساسین، 258 مورد عوارض عضلانی اسکلتی در 232 کودک بیمار اتفاق افتاد (دربرخی بیماران بیش از یک عارضه‌ی عضلانی اسکلتی اتفاق افتاد).
براساس چنین آماری خطر تقریبی16 عارضه‌ی عضلانی اسکلتی به ازای هر1000 بیمار دریافت‌کننده سیپروفلوکساسین یا یک عارضه‌ی عضلانی اسکلتی در هر ۶۲/۵ بیمار نشان داده می‌شود.
کم سن ترین نمونه دچار آرتروپاتی ، یک شیرخوار 7ماهه بود.سن وقوع آرتروپاتی در 47 کودک مشخص شده بود ؛ سن میانه10 سال.
مدت زمان پیگیری بیمار بعد از مصرف سیپروفلوکساسین، بین 1 هفته تا 50 ماه متغیر بود. از 47 بررسی که مدت زمان پیگیری بیمار را گزارش کردند متوسط زمان پیگیری در 31 بررسی (٪66)،بیش از 90 روزبود.
زمان ایجاد هر فرم از آرتروپاتی در 12 بررسی گزارش شد و بین 15 دقیقه تا 30 روز) میانه 6روز) متغیربود.
سه مورد اضافی آرترالژی وجود داشت که در اولین روز درمان اتفاق افتاده بود.
درمان شامل موارد زیربود:
ادامه‌ی مصرف دارو ، قطع دارو با یا بدون مواجهه سازی مجدد ، مصرف ضد درد برای تسکین آرترالژی ،کاهش دوز و یا ترکیبی از این اقدامات.
همه‌ی موارد آرتروپاتی گزارش شده ، با درمان برطرف شدند یا بهبود یافتند . با این حال در یک بررسی از 31 آرترالژی گزارش شده، یک آرترالژی، بدون تغییر پایدار باقی‌ماند . با همه‌ی این اوصاف برای ما،درمان اصلی یا طول مدت پایداری آرترالژی معلوم نشد.
آرترالژی،50٪ عوارض 130) مورد) را تشکیل داد. چهار بیمار به دلیل آرترالژی ، درمان را قطع کردند که در3 نفرمشکل برطرف شد (بدون گزارش نتیجه در بیمارآخر).
تائید رادیولوژیک آرتروپاتی به‌وسیله‌ی MRIدر2بررسی مثبت بود یعنی در6 بیمارمبتلا به فیبروز کیستیک با یافته‌های افیوژن مفصل، ضخیم شدگی غیرطبیعی غضروف مفصل، ساختمان ناهمگن غضروف یا نمای تغییر یافته دولایه‌ای غضروف مشاهده شد.
علاوه بر معاینه‌ی بالینی و بررسی رادیولوژیکی، 7 بررسی 531) نفر گروه مورد و 674 نفر گروه شاهد) اثرات سیپروفلوکساسین روی رشد بیمار را بعد از پیگیری یک ماهه، مورد تحقیق قراردادند.هیچ کدام از این بررسی‌ها، اختلاف معنی‌داری را در رشد بیماران دریافت‌کننده‌ی سیپروفلوکساسین در مقایسه با گروه شاهد نشان ندادند .
اکثریت عوارض عضلانی اسکلتی (٪86) درگروه «احتمالاَ مرتبط با سیپروفلوکساسین» دسته‌بندی شدند. مواجهه‌سازی مجدد با سیپروفلوکساسین در 8 بیمار انجام شد. اما فقط در بیمار9ساله‌ی مبتلا به فیبروزکیستیک که به مدت 15 روز ســـیپروفلوکساسین بـا دوز ۱۷mg/kg/day دریافت کرده بود مثبت بود و آرترالژی آرنج و زانو درششمین روز پس از درمان، قابل توجه بود.
بررسی‌های کنترل شده:
فقط2 بررسی خطر ایجاد آرتروپاتی را درکودکان بیمار دریافت کننده‌ی سیپروفلوکساسین، درمقایسه با گروه شاهد، برآورد کردند . دریک بررسی گروه همنوای آینده‌نگر، 264 بیمار و 249 شاهد پس از مطابقت از نظر سن و وجود فیبروزکیستیک، به مدت 15روز بعد از آخرین دوز درمان با سیپروفلوکساسین، مورد پیگیری قرار گرفتند . OR خالص تقریبی درمورد عوارض جانبی عضلانی اسکلتی در گروه فلوئوروکینولون (سیپروفلوکساسین، اوفلوکساسین و پرفلوکساسین) در مقایسه با سایرآنتی بیوتیک‌ها برابر با ۹/۳ بود.
با در نظرگرفتن مبتلایان فیبروزکیستیک در همین بررسی، OR مربوط به عوارض جانبی عضلانی اسکلتی درگروه فلوئوروکینولون درمقایسه با سایرآنتی‌بیوتیک‌ها برابر۱/۲ بود.
ORهای برآورد شده با اثر احتمالی سن و جنس ،تعدیل نشده بود.
در بررسی دوم که به‌صورت همنوا گذشته نگرو با استفاده از پایگاه اطلاعات دارویی بیماران دریافت‌کننده‌ی فلوئوروکینولون و آزیترومایسین انجام شد بیماران طی دوره‌ی60 روزه‌ی مصرف دارو، از نظر تشخیص اختلال بالقوه‌ی مفصل یا تاندون مورد بررسی قرارگرفتند.
دراین ارزیابی4500 بیمار، سیپروفلوکساسین و1500نفر اوفلوکساسین مصرف می‌کردند و با15000بیمار مصرف‌کننده‌ی آزیترومایسین مقایسه شدند.
RR تقریبی برای مشخص کردن اختلال تاندون یا مفصل در مورد سیپروفلوکساسین برابر بود با ۱/۰۴ و در مورد اوفلوکساسین برابر با ۱/۰۴ بود . RR با تعدیل سن و جنس برابر با ،۱/۰۸ برای سیپروفلوکساسین وبرای اوفلوکساسین ۱/۱۳ بود.
در بررسی گروه ارزیابی ما، اطلاعات مربوط به بی‌خطر بودن سیپروفلوکساسین در همه‌ی تحقیقات کنترل شده تصادفی و غیرتصادفی و بررسی گروه همنوا، با همدیگر جمع‌آوری گردید.
تجزیه و تحلیل 23 بررسی کنترل شده در برگیرنده‌ی6481 نفر در گروه مورد و 17441نفر در گروه شاهد نشان داد که آرتروپاتی در بیمارانی که سیپروفلوکساسین دریافت کرده‌اند در مقایسه با گروه تطبیقی با ٪57افزایش خطر مواجه بوده است. تجزیه وتحلیل بیشتر در 5 بررسی کنترل شده در مبتلایان فیبروزکیستیک 227) نفر در گروه مورد و 391 نفر درگروه شاهد) خطر افزایش احتمالی آرتروپاتی67٪ برآورد کرد ( 7بررسی به دلیل تجویز سیپروفلوکساسین یا سایر فلوئوروکینولون‌ها در گروه شاهد کنار گذاشته شدند).
ثبت نظر