یافتن راه درمان آلزایمر

درآن عده‌یی که با این بیماری زندگی می‌کنند، ویرانسازی با گذشت زمان اتفاق می‌افتد و هرچه در قرن بیست‌ویکم بیشتر به‌جلو پیش می‌رویم، بار و فشار ناشی‌ ازاین بیماری برجامعه، بیشتر می‌شود. ازسال1980 تاکنون، تعداد بیماران دچار بیماری دو برابر شده وانتظار می‌رود تا سال 2050 به سه برابربرسد.
غمگنانه باید گفت که درزمینه‌ی بیماری آلزایمر حداقل پیشرفت دیده می‌شود و درجائی که دوست داریم بیشترین تغییر را ببینیم یعنی قدرت و توان مبارزه با  این بیماری، هنوز درجا می‌زنیم. به‌هرحال هنوز راهی برای پیشگیری، وارونه‌کردن سیر و تشخیص غایی بیماری آلزایمر بااستفاده از مارکرهای ملکولی یا تصویرسازی وجودندارد.
بسیاری از گروه‌های پژوهشی که دراین زمینه کار می‌کنند در پنجاه و هشتمین اجلاس انجمن بیوفیزیک که از 15تا‌19 فوریه درسانفرانسیسکو برپا شد شرکت  کردند. دراین همایش پژوهشگران دانشگاه انتاریو  پیشرفت خود در آشکارکردن رمز پپتیدآمیلوئید‌بتا را شرح دادند که ملکول گوریدگی است که درصفحات مغز این بیماران یافت می‌شود.
با تمرکز بر یکی‌از اجزای اصلی که درکار مناسب مغز  اختلال ایجاد می‌کند و آبتاپپتید نام دارد، پژوهشگران درتلاشند تا بفهمند کدام خاصیت آبتا به تجمع توکسیکی می‌انجامد و به فرسایش مغز منتهی می‌شود. این تحقیق بسیار با ارزش است زیرا بدون درک ملکولی بیماری آلزایمر دشوار و حتی آغاز‌یافتن راه‌علاج غیر‌ممکن‌است.
این گروه ازیک روش منحصر به فرد استفاده کرده است که اساساً برای بررسی ارتباط با گستره‌ی طولانی در پروتئین‌های لایه‌لایه به‌کار می‌رفته است. از‌این رویکرد جدید هرگز پیش از این در پپتیدهای لایه‌لایه نشده مانند ملکول آبتا استفاده نشده بود و می‌توان با این روش حالات موقتی فریبنده‌ی آبتا را آشکار ساخت که تاکنون ازنظر پژوهشگران دورمانده است و همچنین درایجاد انباشت توکسیک نقش دارد. این گروه پژوهشی به چالش‌های منحصر به فرد با ملکول آبتا نیز می‌پردازد. کار بااین سیستم بسیار دشوار است زیرا بسیار مستعد انباشته‌شدن و بسیار حساس نسبت به حتی کمترین اختلاف در پروتکل آماده‌سازی نمونه است. ملکول آبتا کاملاً پویا است وبنابراین به  دشواری ‌می‌توان روشن ساخت کدام ساختار خارج این مجموعه‌ی پیچیده ازنظر عملکرد برجسته است.
درعین‌حال که این پژوهش هنوز مراحل آغازین خود را می‌گذراند، این گروه برای شناسایی ساختارهای آبتایی که سبب ساخته شدن یا مهار ساختمان انباشت‌های توکسیک می‌گردند و سبب فرسایش مغز می‌شوند گام‌بعدی را برداشته است. وقتی این‌کار انجام شود هدف، در‌‌بند‌کشیدن این ساختار‌ها و استفاده از آنها برای غربالگری است.
در‌صورتی‌که بتوان ساختارهایی از پپتید آبتا را تشخیص داد که سبب انباشت توکسیک می‌گردد، می‌توان تولید مهار کننده‌هایی را آغاز کرد که این جریان را فرو‌می‌نشانند و بخت یافتن درمان‌هایی برای بیماری آلزایمر را فراهم می‌آورند.