طی مقاله‌یی تحت عنوان«پاتواتیولوژی اسکلروز مولتیپل» دکتر Peter K. Stys از انستیتوی مغـز Hotchkiss در دانشگـاه Calgary گفتـه است « آیا در مورد این بیماری، به اشتباه پوست درخت دیگری را کنده‌ایم؟» و اضافه می‌کند درعین‌حال که بخش اعظم جامعه‌ی پژوهش طبی با MS به عنوان یک بیماری اتوایمون (بیشتر شبیه لپوس و آرتریت روماتوئید) برخورد می‌کند که طی آن عامل محرک، حمله‌ی دستگاه ایمنی به بخش خاصی ازدستگاه عصبی صورت می‌گیرد ولی با رویکرد بررسی MS به صورت یک بیماری نورودژنراتیو (مثل پارکینسون وآلزایمر)، خاصه‌های بیماری را به خود توجیه کرد که از واکنش‌ایمنی تا سرحد صدمه تبعیت می‌کند.
البته اگرچه وجه تمایز این دو نظریه ظریف است، ولی به طور کامل سبب تغییر رویکرد درمانی می‌شود زیرا به جای تضعیف دستگاه ایمنی باید تلاش درجهت توقف دژنرسانس دستگاه عصبی انجام شود. بیماری‌های نورودژنراتیو با تجزیه و درهم شکست دستگاه عصبی مشخص می‌شوند و با وجود ارتشاح یاخته‌ی ایمنی وازبین رفتن غلاف میلین که سبب اختلال درتارهای عصبی می‌شود و ازنشانه‌های عمده‌ی MS است ولی نتایج بررسی‌های تازه‌‌تر حاکی ازآن است که دراین بیماری ساختارهای نورونی نیز صدمه می‌بینند.
ازآنجا که با رویکرد‌های جاری روش‌های درمانی مؤثری حاصل نشده است، جامعه‌ی پژوهش طبی باید نگاه خود را معطوف توجیه جانشین بیماری نماید تا بتواند بهتر نحوه‌ی درمان MS را درک کند. برای مطالعه‌ی کامل این مقاله می‌توانید به‌آدرس زیر رجوع نمائید:
http://f10000 com/Prime/reports/m/5/20/.
ثبت نظر