به گفته‌ی محققان برای اولین‌بار مطالعه‌ای در‌مورد نسل جدید آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده با محدوده‌ی وسیع به‌عنوان درمان HIV انسانی، امیدوار‌کننده بوده است.
آنتونی فاسی، مدیر موسسه‌ی ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی می‌گوید: «این یک مطالعه‌ی اولیه است اما نتایج قابل‌توجهی دارد».
نتایج حاصل از این مطالعه کارآزمایی بالینی که در‌مجله‌ی (Nature) منتشر شده‌است، موفق‌تر از تست قبلی آنتی‌بادیHIV در انسان بوده است. محققان دریافته‌اند که درمان تجربی آن‌ها ممکن‌است میزان ویروس موجود در خون بیمار را به‌طور معنی‌داری کاهش دهد.
محقق اول تحقیق دکتر مارینا کاسکی، استادیار تحقیقات کلینیکی در آزمایشگاه مولکولی ایمونولوژی نوسنژویگ در دانشگاه راکفلر نیویورک می‌گوید: «ویژگی این آنتی‌بادی‌ها این است که در مقابل بیش‌از 80درصد از گونه‌های HIV فعال بوده و بسیار قوی هستند».
آنتی‌بادی مذکور 3BNC117 نام‌دارد و بر‌علیه 195گونه از 237گونه HIV فعالیت نشان داده است. مکانیسم عمل 3BNC117 هدف قرار‌دادن محل اتصال CD4 بر روی پوشش ویروسی HIV است. گیرنده CD4 محل اصلی اتصال HIV به سلول میزبان است.
حدود10تا30 درصد از انسان‌های مبتلا به HIV به‌طور طبیعی آنتی‌بادی خنثی‌کننده تولید می‌کنند، اما این امر چند سال بعداز عفونت رخ می‌دهد. در‌طول این زمان، ویروس قادر به تکامل و تغییر شکل خود برای محافظت در مقابل آنتی‌بادی است.
جداسازی و کلون کردن این آنتی‌بادی‌ها به محققان امکان می‌دهد تا قبل از تکامل ویروس به‌عنوان دارویی در برابر عفونت HIV، آن‌ها را تزریق نمایند. این فرآیند به‌عنوان ایمن‌سازی غیرفعال(Passive immunization) شناخته شده‌است.
استفاده از این آنتی‌بادی در موش و مدل پستاندار غیرانسانی HIV موفقیت‌آمیز بوده و موجب شده‌است تا تیم، آزمایش‌های انسانی را شروع نمایند.
برای مطالعه‌ی محققان ۴ دوز مختلف 3BNC117 را در 29تن شرکت‌کننده تست کردند. به هرشخص یک دوز آنتی‌بادی داده شد و در 56 روز آینده تحت نظارت قرار‌گرفتند. از
این شرکت‌کنندگان 17تن مبتلا به HIV بودند و 15تن از این شرکت‌کنندگان هیچ داروی ضد رترو ویروسی در طول مدت بررسی دریافت نکردند.
محققان دریافتند که در‌میان ۸نفر شرکت‌کننده‌ای که بالاترین دوز آنتی‌بادی را دریافت (30میلی‌گرم به‌ازای هر‌کیلوگرم از وزن بدن) کرده‌اند، میزان ویروس در خون در‌طی 28روز 8 تا250برابر کمتر شده‌است.
به‌طور محتمل 3BNC117 باید در ترکیب با داروها و یا آنتی‌بادی‌های دیگر مورد استفاده قرار‌گیرد.
دوز واحد از آنتی‌بادی به‌خوبی توسط شرکت‌کنندگان تحمل شد و در کاهش موقت بار ویروسی موفق بود. بار ویروسی در برخی‌از شرکت‌کنندگان حتی در پایان دوره‌ی مطالعه کمتر‌از میزان اولیه باقی‌مانده بود.
با‌این‌حال محققان متوجه شدند که در دو شرکت‌کننده که بالاترین دوز 3BNC117 را دریافت‌کرده بودند، 28روز پس‌از شروع درمان اثربخشی آنتی‌بادی در خنثی‌نمودن ویروس حدود80 درصد کمتر شد. این کاهش ممکن‌است به‌علت تکامل ویروس به‌منظور فرار از آنتی‌بادی بوده باشد.
دکترکاسکی می‌گوید:« فقط یک آنتی‌بادی یا فقط یک دارو به‌تنهایی به‌دلیل ایجاد مقاومت، برای سرکوب بار ویروسی به‌مدت طولانی کافی نیست». مانند دیگر داروهای ضدویروسی این احتمال وجود دارد که 3BNC117 نیاز به ترکیب با داروها یا آنتی‌بادی‌های دیگر داشته باشد.
این گروه تحقیقاتی آنتی‌بادی HIV دیگری را توسعه داده‌اند و برای آزمایش آن، هم به‌تنهایی و هم در ترکیب با 3BNC117 در آینده برنامه‌ریزی کرده‌اند. محقق ارشد، میشل نوسنژویگ، متخصص بیماری‌های عفونی و ایمونولوژیست دانشگاه راکفلر اظهار‌می‌دارد که: «هدف، یک‌بار تزریق در سال برای پیشگیری و یک رویکرد ترکیبی برای درمان است».
علاوه بر‌این یافته‌ها این مطالعه همچنین برای ساخت واکسن HIV در آینده امیدها را زنده نموده است. با تحریک سیستم ایمنی بدن یک فرد سالم برای ایجاد این نوع آنتی‌بادی، محققان می‌توانند عفونت HIV را مهار نمایند.
محقق دیگر تحقیق فلوریان کلین، استادیار تحقیقات کلینیکی در آزمایشگاه نوسنژویگ می‌گوید: «برعکس درمان‌های متداول ضدویروسی، درمان به واسطه‌ی آنتی‌بادی ممکن‌است سلول‌های ایمنی بیمار را نیز درگیر کند که می‌تواند به بهتر خنثی‌شدن ویروس کمک نماید».
ثبت نظر