راهنمای جدید مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC)، برای نظارت‌بر افرادی است که ممکن‌است با ابولا Ebola تماس پیداکرده باشند و برای کمک به تصمیم‌گیری در‌این مورد است که آیا محدودیتی برای جابه‌جایی این افراد اعمال شود یا خیر.
افرادی که درخطر بالای ابتلا به ابولا هستند ولی علائم این بیماری را ندارند، باید از نزدیک تحت‌نظارت قرار‌گیرند و جابه‌جایی‌شان محدود شود، ولی لزومی به اعمال قرنطینه‌ی اجباری در‌مورد آنان نیست.
این راهنمایی می‌گوید، میزان محدودیت بستگی به گروه‌بندی افراد در معرض خطری دارد.
که براساس میزان در معرض بودنشان به ابولا تقسیم‌بندی می‌شوند. در این رابطه چهار گروه وجود دارد: پرخطر، باخطر متوسط، کم‌خطر (ولی نه صفر) و بی‌خطر (صفر).
افراد گروه‌های پرخطر، باخطر متوسط یا کم‌خطر که علائمی از ابولا دارند، بالاترین میزان محدودیت جابه‌جایی را خواهند داشت. آنها باید بلافاصله قرنطینه شوند و مسئولان بهداشت عمومی را در جریان قرار دهند تا آنها بتوانند ترتیب انتقال ایمن افراد را به مراکز درمانی آماده شده، جهت بررسی ویروس ابولا بدهند.
علائم این بیماری مشخص می‌شود با تب 38درجه سانتیگراد، یا هرکدام از موارد زیر: سردرد شدید، درد عضلانی، استفراغ، اسهال، درد معــده، یا کـبودی بدون دلـیل یـا خونروی.
اگر به دنبال ارزیابی بعدی پزشکی، معلوم شد افراد گروه‌بندی شده‌ی پرخطر، باخطر متوسط یا کم‌خطر، مبتلا به ویروس ابولا نیستند، آنوقت جابه‌جایی‌هایشان برحسب گروهی که در آن تقسیم می‌شوند، محدود می‌گردد.
افراد پرخطر برای مثال تمام آنهایی که از آفریقای غربی باز می‌گردند، که پوستشان با سوزنی سوراخ شده یا موقع نگهداری از بیمار ابولایی، درمعرض خون یا مایعات بدنی آنان قرارگرفته باشد می‌توانند تحت «نظارت مستقیم فعال» در منزل، قرار گیرند. اما باید به آنها گفته شود، تا 21روز نمی‌توانند از وسایل حمل‌و نقل عمومی استفاده کنند و از سفرهای هوایی باید منع شوند.
اشخاص پرخطر مجبور نیستند در منزل بمانند
اشخاص پرخطر مجبور نیستند در منزل بمانند ولی باید به آنها گفته شود که به اماکن عمومی مثل مراکز خرید بزرگ و سالن‌های سینما نروند، ولی می‌توانند در فعالیت‌های «غیرتجمعی» مثل قدم‌زدن در پارک شرکت کنند به‌شرط آنکه حداقل به اندازه‌ی یک متر فاصله‌ی خود را با دیگران حفظ‌کنند و همچنین به آنها گفته شود که بیرون از منزل کار نکنند.
دکتر تام فریدِن، مدیر CDC در یک مصاحبه اظهار داشت: نظارت فعال به‌این معنی است که شخص باید به اداره‌ی بهداشت محلی یا اداره‌ی بهداشت ایالتی پاسخگو باشد. دمای بدن افراد باید دوبار در روز کنترل شود و همچنین هر روز باید با مسوول بهداشت درباره‌ی علائم خود و همچنین هر فعالیت یا مسافرت برنامه‌ریزی‌شده‌ای، مکالمه‌ی مفصلی داشته باشند. او اضافه کرد: «باید ارزیابی درسـتی از شـرایطی که فرد تحت مراقبت در آن هنـگام در آن قرار دارد، وجود داشته باشد».
از داده‌هایی که CDC از آفریقا تجزیه و تحلیل کرده است، به‌‌نظر می‌آید بیش‌از90% موارد بیماری در دوهفته‌ی اول بعداز درمعرض ویروس قرار‌گرفتن پیش می‌آید.
افراد برحسب میزان خطر ابولا، گروه‌بندی می‌شوند مثلاً اگر آنها هنگام استفاده از تجهیزات کافی محافظتی در تماس مستقیم با بیمار ابولا در آفریقای‌غربی قرار گرفته‌اند باید به‌طور جدی تحت‌نظارت قرار‌گیرند. تصمیم‌گیری بستگی به مقامات محلی دارد که آیا محدودیت‌هایی را روی سفر، کار و حضور در گردهمایی‌های عمومی اعمال کنند یا خیر و «بر مبنــای ارزیابـی مشخص از وضعیـت شخص»، راهنمایی CDC را خـاطر نشان کنند.
لازم است دمای بدن و علائم افراد گروه کم‌خطر مثلاً افرادی که به کشوری با بیماری همه‌گیر ابولا مسافرت کرده‌اند، ولی تماس مستقیم با بیماران ابولا پیدا نکرده‌اند کنترل شود، ولی می‌توانند آزادانه مسافرت کنند.
برای افراد گروه بی‌خطر، هیچ کاری لازم نیست انجام گیرد اگر هرگونه علائمی دارند، باید همانند هر بیماری دیگری، تحت ارزیابی روزمره‌ی پزشکی قرار گیرند. افراد این گروه ازجمله کسانی هستند که با شخص بدون علائمی تماس پیدا کرده‌اند که او با بیمار ابولایی تماس داشته است (افرادی که تا 21روز قبل در کشور مبتــلا به ابولا بوده‌اند).
هرچند، این دیدگاه نیز وجود دارد که شاید اضافه‌کردن 3هفته‌ی دیگر به 5یا6 هفته مدت قرنطینه‌ای که امدادگران داوطلب می‌توانند در آن مدت وقتشان را صرف کمک به بحران ابولا کنند، کافی باشد تا آنها را به‌کلی از رفتن منصرف کند.
اولویت جهانی در مبارزه با ابولا، باید آفریقای غربی را در‌بر بگیرد و به‌همین‌خاطر کشورهای آسیب‌دیده، تا حد امکان، به کمک هرچه بیشتری نیاز دارند پرستاران و پزشکان داوطلب از ایالات متحده و کشورهای دیگر بخش مهمی از این کمک هستند.
نظارت دقیق بر قرنطینه‌ی اجباری ارجحیت دارد:
بیانیه‌ی پزشکان بدون مرز (MSF)، که روز دوشنبه 28 اکتبر ۲۰۱۴ منتشر شد با راهنمای CDC همعقیده است که قرنطینه‌ی اجباری برای امدادگران عاری از علائمی که از مناطق آلوده ابولا باز می‌گردند، لازم نیست، چرا‌که «برپایه‌ی مدارک علمی پایه‌ریزی نشده و می‌تواند تلاش‌ها برای مهارکردن شیوع بیماری در منشاء را با شکست مواجه کند».
MSF می‌گوید: «نظارت دقیق بهداشتی بر مراجعت‌کنندگان از کشورهای مبتلا به ابولا به کشور، بر قرنطینه‌ی اجباری افراد عاری از علائم، ارجحیت دارد».
سوفی دِلانی، مدیرعامل MSF در ایالات‌متحده، می‌گوید:«راه‌های دیگری هم برای کاهش اضطراب عمومی و اقدامات بهداشتی وجود دارد و «واکنش به ابولا نباید اساساً در کشورهایی که درگیر همه‌گیری بیماری نیستند با وحشت هدایت شود. هر مقرراتی که بر مبنای دلایل پزشکی تأیید شده نباشد، و امدادگران را قرنطینه اجباری کند، به احتمال بسیار زیاد، بیشتر به‌عنوان عامل دلسردی دیگران عمل می‌کند، تا مبارزه با بیماری همـه‌گیر در مبدأ، یعنـی در آفریقای غربی».
در‌همین‌حال، مدیکال نیوز تودِی، خبر داد که محققان در گینه مشغول بررسی‌هایی هستند که نشان دهند آیا پادتن‌های استخراج شده از خون بهبودیافتگان ابولا، ایمن هستند و می‌توانند به افراد مبتلایی که با ویروس درگیر هستند، کمک کند یا خیر؟
ثبت نظر