میزان جنون (Subclinical mania) قبلاز بروز علایم (بروز نیافته)و جنون خفیف، رفتارهای آشفته، ADHD، اختلالات اضطراب و سوءمصرف مواد دربین کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی افزایش مییابد.
از آنجاییکه وراثت در اختلالات دوقطبی تأثیر زیادی دارد، فرزندان والدین مبتلا به دوقطبی در مقابل اختلالات خلقی و روحی آسیبپذیرتر هستند. خانوادهها و پزشکان تمایل دارند تا خطرات مربوط به این بیماری را تا جاییکه ممکناست، زود تشخیص دهند. محققان391کودک مدرسهای از 236 فرد مبتلا به دوقطبی (دوقطبی I، 170؛ دوقطبی II، 66) و 248 کودک از 141پرورشگاه را بررسی کردند. میانگین دوران بررسی 7 سال و میانگین ارزیابیها ۲/۷ سال بود (سن شروع ارزیابیها بهصورت میانگین 12سال بود).
ترکیب افسردگی حاد، اختلالات اضطراب، کمشدن تمرکز/ اختلال بیشفعالی (ADHD)، رفتارهای آشفته و سوءمصرف مواد دربین والدین مبتلا به دوقطبی درمقایسه با والدین اجتماعی بیشتر بود؛ افسردگی و سوءمصرف مواد در والدین گروه دیگر بیشتر بود. در ارزیابی نهایی، کودکان مبتلا به دوقطبی دورهی بیماری روانی طولانیتری نسبت به کودکان گروه دیگر داشتند:
اختلال Axis I: 74% درمقابل48%
اختلالات روحی: 48% درمقابل22%
هرگونه اختلال طیف دوقطبی: 19% درمقابل2%
از میان 75 کودکی که خطر اختلال دوقطبی در آنها بالا بود، 15کودک اختلال دوقطبیI، 18کودک اختلال دوقطبیII و 42کودک اختلال دوقطبی ناشناخته داشتند. 15کودکی که خطر اختلال دوقطبی در آنها بالا بود، حملات دیوانگی را تجـــربــهکرده بـــودند، 8 کودک زیر12سال داشتند که اولین حمله در سن 8 سالگی بود. قبل از اولین حملهی دیوانگی یا جنون ۵۶٪ (n=36)، افراد افسردگی حاد و 36% افراد حملات زیر آستانه جنون یا دیوانگی را تجربه کرده بودند. در بررسی میزان حساسیت، تنها دیوانگی یا جنون پایینتر ازحد آستانهی با دیوانگی یا جنون مشاهده شده در آینده ارتباط داشت.
Am J.Psychiatry 2015 Mar.3
ثبت نظر