اگر شیرخواری تمام احتیاجاتش برآورده شده باشد، زیرش تمیز باشد ، شیرش را به موقع و خوب خورده باشد، آروغش را همزده باشد ولی همچنان به گریهکردن ادامه دهد ولی بهمحض درآغوش گرفتنش، ساکتشود، باید تردید نکرد که این گریه و بیقراری فقط بهدلیل نیاز به ابراز محبت و برخورداری از آغوش مادر است،
چراکه این نوزاد یا شیرخوار از لحظهای که از یک تخم تشکیل میشده، تا زمانیکه به یک انسان کوچک سهکیلویی تبدیلشده است، صدای قلب مادر، همواره با روانش عجینبوده است و حالکه بعداز تولد و جدایی از مادر، این صدا قطع شده است، هرگاه که مضطرب میشود، تنها این آهنگ دلپذیر برخاسته از قلب مادر است که به او امنیت و آرامش میبخشد. پس مادر با درآغوش گرفتن شیرخوار، نباید با شنیدن ندای «ننه بغلش نکن، بغلی میشه» گوش فرادهد و از در آغوشگیری نوزاد یا شیرخوار و حتی کودکش منصرف شود.
ثبت نظر