آنــژیــوادم

در‌معاینه‌ی جسمی زبانی باد کرده و بدون هیپوتانسیون، راش، برنکواسپاسم، کهیر یا گُرگرفتگی دیده‌شد. سابقه‌ی شخصی یا خانوادگی رویدادهای مشابه نداشت و بیمار اخیراً با آلرژن‌های شناخته‌شده‌ی غذایی، داروهای جدید، یا گزش‌حشرات تماس نیافته بود. داروهای سرپایی که معمولاً استفاده می‌کرد عبارت بود از آسپیرین، سیمواستاتین، دیلتیازم و انالاپریل. تشخیص موقتی آنژیوادم در ارتباط با مصرف مهار‌کننده‌ی آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) داده شد. مهار ACE زمینه را برای کاهش تولید آنژیوتانسین‌II و افزایش تراز برادی‌کینین مناسب کرده و به وازودیلاتاسیون منطقه‌یی و افزایش تراوای عروقی منتهی می‌شود که از ویژگی‌های آنژیوادم است. شروع آنژیوادم حتی پس‌از مصرف طولانی مهار‌کننده‌های ACE بروز می‌کند. در این بیمار، پس‌از تجویز تزریقی دیفن‌هیدرامین، متیل پردنیزولون و اپینفرین هیچ بهبودی مشاهده نشد. درحالی که بیمار بیدار بود، لوله‌گذاری نازوتراکئال برای پیشگیری از مشکلات تنفسی انجام شد. درمان با انالاپریل قطع شد. خیز ازبین رفت، زبان به وضع عادی خود برگشت و بیمار روز بعد اکستوبه شد. بعد‌از قطع مهارکننده‌‌ی ACE، نشانه‌ها بازنگشت.

N Engl J Med 2011 July 14;365:e4