درمان دارویی ژن سرطان پروستات پیشرفته

نتیجه کوشش جدی درمورد چشم‌انداز ژنومی سرطان پروستات پیشرفته این بودکه افراد مبتلا به این بیماری، ممکن‌است حامل یک نوع ناهنجاری ژنتیکی باشند که داروهای موجود و یا داروهایی که در آینده وارد بازار می‌شوند، می‌تواند این ناهنجاری ژنتیکی را مورد هدف قرار دهند.
این پژوهش که در مجله‌ی سلول (Cell) گزارش شده، مبتنی‌بر تحلیلی روی نمونه‌های تومور ۱۵۰‌مرد مبتلا به سرطان متاستاتیک پروستات است که دیگر به درمان مهار هورمونی استاندارد پاسخی‌نمی‌دهند.
این بررسی بحثی جدی را مبنی براین‌که سرطان‌پروستات پیشرفته‌ی منتج از ژنوم، از اساس با سرطان‌پروستات اولیه متفاوت است و آگاهی به این تفاوت‌های ژنومی ممکن‌است به اقدام فوری بالینی برای بیمارانی‌که بیماری پیشرفته دارند منجر‌شود، مطرح‌می‌کند.
پژوهش‌های پیشین ویژگی‌های ژنومی تومور محدود به غده‌ی پروستات را بررسی می‌کرد، حال‌آنکه این پژوهش برای اولین‌بار تمرکز روی سرطان پروستات متاستاتیک مقاوم به هورمون بود که درمان آن به دلیل ایجاد مقاومت دربرابر درمان‌های استاندارد، اغلب مشکل است.
محققان متوجه شدند که تقریباً تمام تومورها دست‌کم اشکال ژنتیکی محرک سرطان دارند و شایع‌ترین آن‌ها که در حدود دو سوم نمونه‌ها را دربر می‌گیرد، اشکال در ژن‌های مسئول گیرنده‌ی آندروژن (androgen receptor Genes) بود که ساختاری سلولی برای ارسال پیام‌های رشد در پاسخ به هورمون مردانه‌ی‌ آندروژن است. این موضوع غیرمنتظره نبود چرا که شاخص بیماری مقاوم به برداشتن بیضه (castration-resistant)، این است که دیگر به درمان‌های مهارکننده‌ی آندروژن پاسخ‌نمی‌دهد.
حدود یک‌چهارم از بیماران، جهش‌هایی در ژن‌های ترمیم‌کننده‌ی DNA یعنی BRCA1 و BRCA2 داشتند که از عوامل دخیل در افزایش خطر سرطان‌سینه و تخمدان شناخته می‌شوند. داروهایی که به‌نام مهارکننده‌های PARP شناخته می‌شوند برای سرطان تخمدان‌BRCA‌ مثبت تأیید شده‌اند که نشان‌می‌دهد مهار‌کننده‌های PARP می‌توانند در سرطان‌پروستات با این اَشکال ژنی نیز مؤثر باشند.
به‌علاوه، محققان به این نتیجه رسیدند که ۸ درصد از بیماران، اختلال ژنتیکی ارثی دارند که نشان می‌دهد مشاوره‌ی ژنتیکی برای افراد مبتلا به سرطان‌پروستات می‌تواند مناسب باشد.
در مرحله‌ی بعدی بررسی، محققان توالی ژنتیکی سلول‌های سرطانی را در دست‌کم 500 بیمار تعیین و سیر بیماری آن‌ها را تحت نظارت قرار می‌دهند. محققان با در دست داشتن این داده‌ها، این موضوع را دنبال خواهند کرد که بیماران مبتلا به اختلالات خاص ژنتیکی چگونه به درمان‌های مشخصی پاسخ می‌دهند و به این ترتیب توانایی پزشک را برای درمان بیماری بالا می‌برند.