پیوند آلوژن در بیماران مبتلا به Acute Myeloblastic Leukemia(AML)Lدرمان انتخابی و استاندارد به عنوان درمان استحکامی در افرادی‌که از نظر سایتوژنتیک با خطر بالا هستند می‌باشد.
این توصیه اصولاً برای افرادی است که دهنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی مناسب دارند و با مقایسه با آنهایی که پیوند اتولوک می‌شوند و یا شیمی درمانی سنتی را دریافت می‌نمایند. بهبودی بعد از پیوند آلوژن به احتمال زیـاد مربـوط به کاهش عود بیماری و اثر Graft Versus Leukemia می‌باشد.
در بررسی و مرور سیستمی و meta-analysis گذشته‌نگر تایید شده که پیوند آلوژن بعداز خاموشی کامل نوبت‌اول(CR) در بیماران مبتلا به AML با خطر زیاد در طول عمر آنها مفید بوده‌است. آیا این مطلب در مورد تمام بیماران با سیتوژنتیک متفاوت صدق می‌کند یا نه معلوم نیست چون‌که بررسی گذشته‌نگر در‌این‌مورد انجام نشده که شامل 3638 بیمار بوده است.
نتایج بررسی‌های اخیر توصیه می‌کنند که در بین ناهمگونی AML(heterogenous)s دردسته‌ای از این بیماران با یک پیش آگهی متفاوت روبرو هستیم. مثلاً در نمونه‌ی مخصوص کاریوتیپ غیر‌طبیعی monosomal karyotype (MK)k معلوم شده بدترین پیش آگهی در شیمی درمانی و پیوند آلوژن دارند.
اخیراً مطالعه (Alliance Leukemia(SALS به‌طور گذشته‌نگر وجود کروموزوم 17P را در 143 بیمار در بین 3530 بیمار مبتلا به AML تازه تشخیص داده شده را که کروموزوم 17P داشتند تحت بررسی قرار دادند. 47نفر از این بیماران پیوند آلوژن شده بودند. آنالیز Multivariate نشان‌داد که پیوند آلوژن HSCT هیچگونه فایده‌ای نداشت.
گزارش‌ها درگروه کوچک دیگری در‌مورد AML، با کروموزوم 17P و یا tp53-mulated AML نیز تأییدکننده‌ی این مطلب بوده است.
گرچه تشخیص کروموزوم 17P با بررسی سایتوژنیک معمولی کم است ولی وقتی این بررسی توأم با طریقه‌ی (Fluorecence in situ hybridization(FISH شود تعداد این بیماران افزایش خواهد‌یافت.
در یک آنالیز گذشته نگر در تـــعداد زیـــادی بیمار توسط TP53 Grossmann et al multated AML بدترین پیش آگهی را داشتند. طول عمر متوسط آنها 4/6 ماه بوده و عمر عاری‌از حادثه (EFS) در 3سال صفر بوده است.
تعداد بیماران با کروموزوم 17P در بررسی ذکر‌شده محدود بوده و درنتیجه‌ی قضاوت دقیق در‌این‌مورد مشکل است به این دلیل ما درگروه دیگری که شامل 201بیمار بود با کروموزوم 17P که با درمان پیوند آلوژن HSCT در دهه‌ی اخیر گرفته بودند را بررسی نمودیم .
خلاصه:
از آنجا که بیماران مبتلا به AML باکروموزوم 17P را با درمان مواجهه با شکست و پیش‌آگهی بد با درمان‌های معمولی و پیوند مغزاستخوان گزارش‌کرده بودند، به منظور تأیید صحت این گزارش‌ها، این افراد را از ژانویه‌ی۲۰۰۰، تا دسامبر2010 مورد‌بررسی و تحقیق قراردادیم. این بررسی در Fred Hutchinson Cancer Research Cenler وگروه پیوند German Cooporative صورت گرفت.
جمعاً 201 بیمار با این آنومالی (17P) در سنین متوسط 54 سال تحت‌بررسی قرار‌گرفتند. 30نفر از این افراد در‌عرض30ماه زنده بودند.
احتمال عمر‌‌کلی 3ساله 15% بود. مجموع عود بیماری در 3 سال 49% بود (95% CL 42-56). نکته‌ی قابل‌توجه این بود که 70% عود بیماری در 6 ماه اول بعد از پیوند آلوژن اتفاق‌افتاد.
بیمارانی‌که در اولین خاموشی کامل(complete remission) بودند بیشتر از آنها که بیماری پیشرفته داشتند عمر بیشتری داشتنـد. (22% در‌مقابل 9%001>P).
نتایج و یافته‌های ما خطر و شکست درمان را در بیماران AML با 17P را حتی بعداز پیوند آلوژن تأیید می‌کند.
گرچه پیوند آلوژن انتخاب با ارزشی در این افراد می‌باشد ولی درمان متفاوت و استراتژی دیگری را بیماران لازم دارند.
Ref: Jan M.Middek et al Blood. 8 May 2014.vol.123 ,No.19.
ثبت نظر