علت دیدن رویا هنوز از اسرار علم باقی مانده است.اما اختلافات موجود در فعالیت مغز ممکن‌است سرنخی درمورد علت به‌خاطر‌آوردن رویاها در بعضی اشخاص و به‌یاد نیاوردن رویا دربعضی دیگر به‌دست دهد.
نتایج تحقیقات دانشمندان علوم عصبی دانشگاه لیـــون فرانــسه در ایـن مــورد در‌نشریــه‌ی Neuro Psychopharmacology انتشار یافته است.
در تحقیق پیشین این دانشمندان ثابت کرده بودند افرادی که رویاهای خود را تقریباً هر روز به یاد می‌آورند شبها دوبار بیش‌از افرادی از خواب بیدار می‌شوند که به‌ندرت رویای خود را به‌خاطر می‌آورند.
این محققان همچنین پی‌برده بودند که مغز افراد گروه اول ضمن خواب و بیداری نسبت به‌صدا واکنش‌بیشتری دارد. به‌عنوان‌مثال گروه اول با شدت بیشتر نسبت به شنیدن صدای خود عکس‌العمل نشان‌می‌دهند.
این پژوهشگران حدس می‌زنند که داشتن مغز با واکنش بیشتر نسبت به‌صوت سبب شعله‌وری دوره‌های شبانه‌ی بیداری می‌شود و در این دوره‌ها است که مغز رویا را به‌خاطر می‌آورد. مغز درحال خواب نمی‌تواند اطلاعات جدید را به یاد آورد و برای این کار لازم است از خواب بیدار شود.
در بررسی جدید، این دانشمندان در جستجوی شناسایی مناطق درگیر مغز و نحوه‌ی اختلاف این مناطق دراین دوگروه بودند. به‌این‌جهت از 41 داوطلب دعوت کردند. 21 نفر از این افراد به‌طور متوسط 5 روز در‌هفته رویای خود را به یاد می‌آوردند و 20 نفر از آنها دوبار درماه رویای خود را به‌خاطر می‌آوردند. با استفاده از توموگرافی ارسال پوزیترون(PET)، فعالیت مغزی این دوگروه ضمن خواب و بیداری پایش شد.
دراین پایش مشخص شد که محل اتصال تامپوروپاریتال (TPJ) و قشر پیش پیشانی میانی درگروه به‌یاد‌آورنده‌ی رویای بیشتر چه درزمان خواب وچه به هنگام بیداری دارای فعالیت خودانگیخته‌ی بیشتری است.
نتایج بررسی‌های پیشین توسطMark Solms روانشناس عصبی آفریقای جنوبی نیز ثابت‌کرده بود که ضایعات این دو ناحیه‌ی مغز سبب می‌شود انسان قدرت به یاد‌آوردن رویا رانداشته باشد. این بررسی جدید نیز با اهمیت است زیرا نتایج به دست آمده از آن نشان می‌دهد که هم ضمن خواب وهم درمدت بیداری، در هر‌دو دسته افراد در این مناطق، میزان متفاوتی ازفعالیت مغزی وجود دارد.
پژوهشگران پیشنهاد کرده‌اند که TPJ یعنی بخشی از مغز که شبیه یک مرکز پردازش اطلاعات کار می‌کند در به خاطر آورندگان بیشتر رویا فعال‌تر است و این امر سبب می‌شود نسبت به محرک‌های بیرونی گوش به زنگ‌تر باشند و این حالت به نوبه‌ی خود سبب می‌شود شبها بیشتر بیدارشوند و مغزشان فرصت بیشتری برای رمزبندی رویاها درخاطره داشته باشد. اما نمی‌‌‌توان این احتمال را رد‌کرد که تولید رویا در مقابل به‌خاطر‌آوردن رویا نیز دراین دوگروه متفاوت است و به‌هرحال وجود اختلاف در این دو گروه به‌خاطر آورنده‌ی رویا نشان آن نیست که درتولید رویا نیز اختلاف وجود دارد. درواقع امکان دارد میزان تولید رویا درگروه به‌خاطر‌آورندگان رویا بیشتر باشد.
ثبت نظر