ازدست‌دادن حافظه وسایر نشانه‌های زوال عقل، دارای علل فراوان است، به این جهت تشخیص دمانس و سایر حالات مرتبط چالش‌برانگیز است و ممکن‌است به چندین جلسه ملاقات با پزشک نیاز داشته باشد. برای تشخیص حالت موجود، پزشک سابقه‌ی پزشکی و نشانه‌ها را بازبینی خواهد کرد و معاینۀ جسمی انجام خواهد داد. در این بحث به تشخیص و درمان زوال عقل خواهیم پرداخت.
تشخیص زوال عقل:
برای تشخیص دمانس و رد سایر حالات، ممکن است پزشکان تعدادی آزمون توصیه کنندکه در ادامه بدان اشاره خواهیم نمود.
آزمون شناخت و نوروفیزیولوژیک:
دراین آزمون‌ها، پزشکان عملکرد تفکر (شناخت) را ارزیابی می‌کنند. با تعدادی از این آزمون‌ها مهارت‌های تفکر ازجمله حافظه، جهت‌یابی، استدلال وقضاوت مهارت‌های زبانی و دقت ارزیابی می‌شود. برای مشخص‌شدن ابتلای بیمار به زوال‌عقل، شدت آن و مشخص‌کردن برای بخش گرفتار مغز، این آزمون‌ها مورد استفاده است.
ارزیابی عصب شناختی:
درارزیابی عصب شناختی(Neurological ) ، حرکت، حواس، تعادل، واکنش ها و سایر زمینه‌ها بررسی می‌شود. از ارزیابی عصب شناختی درتشخیص‌سایر حالات نیز استفاده می‌گردد.
اسکن‌های مغزی:
از اسکن‌های مغز مانند CT اسکن و اسکن MRI برای بررسی اسناد مربوط به سکتۀ مغزی یا خونروی و یا رد احتمال تومور استفاده می‌شود.
آزمون‌های آزمایشگاهی:
با آزمون سادۀ خون می‌توان وجود مشکلات جسمانی را رد کرد که بر عملکرد مغز تأثیر دارند مثل کمبود ویتامین B12 یا کم‌کاری غدۀ تیروئید.
ارزیابی روانپزشکی:
روانشناس یا روانپزشک مشخص خواهد کرد آیا افسردگی سبب بروز نشانه‌ها شده است یا این نشانه‌ها به‌علت یک حالت روانشناسیک به‌وجود آمده است.
روش‌های درمان زوال عقل و داروها:
بسیاری از انواع زوال‌عقل، قابل درمان نیستند ، اما پزشک قادراست به بیمار کمک کند تا نشانه‌ها کنترل شوند. با درمان نشانه‌های زوال عقل می‌توان پیشرفت نشانه‌ها را کند نموده و یا به حداقل رساند.
مهارکننده‌های کولین استراز:
این داروها شامل دونپزیــل Aricept) donepezil)، ریواستیگمینExelon) rivastigmin) وگالانتامین Rezadyne) galantamin) است و با تقویت میزان یک پیام رسان شیمیایی درگیر حافظه وقضاوت اثر می‌کند.
با وجودی که درابتدا ازاین داروها در درمان بیماری آلزایمر استفاده می‌شده است، اما این داروها را می‌توان دردرمان دمانس عروقی، دمانس بیماری پارکینسون و دمانس جسم لوی به کارگرفت. عوارض جانبی این داروها عبارت است ازتهوع، استفراغ و اسهال.
ممانتیــن:
ممانتین Namenda)memantine) با‌تنظیم فعالیت گلوتامات تأثیر می‌کند. گلوتامات یک پیام رسان شیمیایی دیگر است که درگیر عملکردهای مغز مانند یادگیری وحافظه است. عارضۀ جانبی شایع ممانتین، سرگیجه است. نتیجۀ برخی پژوهش‌ها نشان‌داده است که تلفیق ممانتین با یک مهار‌کنندۀ کولین استراز نتایج سودمندی به بار می‌آورد.
سایر داروها:
برای درمان سایر نشانه‌ها یا حالات، ازجمله نابسامانی‌خواب، ممکن است پزشک داروهای دیگــری نیـز تجویز نماید.
درمان شغلی:
ممکن‌است به‌منظور کمک به تطبیق بیمار برای زیستن با دمانس، درمان شغلی پیشنهاد شود. در‌این‌صورت تراپیست رفتار مقابله‌یی و راه‌های تطابق حرکات و فعالیت‌های زندگی روزانه را برحسب تغییرات بیماری به بیمار آموزش می‌دهد.
چند مورد از نشانه‌های زوال عقل و مشکلات رفتاری را می‌توان درآغاز با استفاده از رویکردهای غیر‌دارویی درمان کرد ازجمله:
تعدیل محیط:
برای شخصی که دچار زوال عقل است، کاستن از سروصدای مزاحم و ایجاد‌کنندۀ اختلال، تمرکز و انجام وظیفه را آسان‌تر می‌کند. همچنین سبب کــاهش اغتــشاش فکــر و وامـاندگی می‌شود.
تعدیل واکنش ها:
واکنش مراقب بیمار سبب شدیدتر شدن رفتار بیمار می‌شود و ازجمله شدت بی قراری را بیشتر می‌کند. بهتر است از اصلاح رفتار و تحت‌فشار قراردادن بیمار دچار زوال عقل پرهیز کرد. اطمینان‌دادن به بیمار و اعتبار بخشیدن به نگرانی‌هایش سبب حل و رفع بسیاری‌از مشکلات خواهد شد.
تعدیل وظایف:
وظایفی را که بیمار باید انجام دهد برای انجام آن باید به اجزای آن تقسیم کرد و فقط روی موفقیت تمرکز کرد و نه شکست. داشتن ساخت و برنامه‌ی معمــول درافــراد دچــار دمانس بــه‌کــاهـش اغتــشاش فکـــر کمک می‌کند.
جهت کسب اطلاعات بیشتربه سایت پزشکی امروز مراجعه نمایید.
برچسب ها
مطالب مرتبط
ثبت نظر