روش‌های درمانی جدید برای پسوریازیس براساس بررسی‌هایی تأیید شده است که تأثیر دارو برای پسوریازیس متوسط تا‌شدید صفحه‌یی ثابت شده باشد (براساس اندازه‌گیری75٪ بهبودی در برابر دارونما درامتیاز شاخص منطقه و وخامت پسوریازیس(PASI). از آنجا که دراین نوع بررسی‌ها بیماران مبتلا به پسوریازیس اریترودرمیک که شدیدترین شکل پسوریازیس و ولگاریس است، حذف می‌شوند لذا داده‌های مربوط به کارآمدی و اطمینان از مصرف داروهای ابداعی بیولوژیک برای این بیماران بالقوه تهدید کننده وجود ندارد.
اکنون، محققان آنالیز گذشته‌نگر 28 بیمار را درچند مرکز شبکه‌ی گروه پسوریازیس فرانسه‌انجام داده‌اند که در 242 شعله‌وری پسوریازیس اریترودرمیک با داروهای بیولوژیک درمان شده اند. بیماران قابل قبول دچار پسوریازیس دربیش از90٪ سطح منطقه‌ی بدن (BSA)بوده وپیش از درمان و3 یا 6 ماه پس از درمان براساس امتیاز BSA یا PASI مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران مبتلا به اریترودرمی با علل دیگر حذف شدند. این بیماران برای24 شعله‌وری از اینفلیکسی‌ماب،7 مورد با آدالیموماب، 6 مورد با اتانرسپت،3مورد با اوستکینوماب و 2مورد با افالیزوماب درمان شدند.
10تا 14هفته بعد از شروع درمان در 48٪ شعله‌وری‌های زیر درمان با اینفلیکسی‌ماب،50٪ شـعـلـه‌وری‌هـای زیـر درمـان با آدالیموماب و40٪ شعله‌وری زیر درمان با اتانرسپت براساس امتیاز BSAیا PASI میزان75٪ بهبودی به دست آمد. درقریب20٪ بیماران واکنش‌های شدید ناگوار نسبت به درمان به وجود آمد. دربسیاری از بیماران، در یک دوره‌ی زمانی طولانی، به نظر می‌آمد درمان مؤثر نباشد.
Br J Dermatol 2012 Aug;167:417
ثبت نظر