عدم تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی

بسیاری‌از افراد درمعرض خطر آریتمیِ فیبریلاسیون دهلیزی ممکن‌است ریتم قلب نامنظمی داشته‌باشند، اما بیماری آنها تشخیص داده نشده‌باشد. به‌طور تقریبی 1مورد از ۳ مورد بیمار حاضر در پژوهش‌اخیر دارای آریتمی فیبریلاسیون‌دهلیزی تشخیص داده‌نشده‌بودند که تنها ازطریق استفاده از ایمپلنت‌های مانیتورینگ قلبی درازمدت مشاهده‌گردیدند.

بر‌اساس این نتایج، احتمال‌دارد که فیبریلاسیون دهلیزی مشخص‌نشده بیشتری درمیان بزرگسالان وجود داشته باشد که «نظارت مستمر برچنین بیمارانی (همانندکاری که ما انجام‌دادیم) می‌تواند آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی تشخیص داده‌نشده را تشخیص‌دهد که منجر به‌درمان پیش‌از بروز عوارض می‌گردد». «هنگامی‌که این افراد به‌مدت ۱۸ماه بررسی‌شدند، به‌طورتقریبی بیماری در یک‌مورد از هر۳بیمار تشخیص داده‌شد و پس‌از گذشت ۳۰ماه، این تعداد به ۴۰درصد رسید».

فیبریلاسیون دهلیزی شامل لرزش (Irregular quivering) نامنظم در دهلیزها می‌باشد که به‌گفته انجمن قلب‌آمریکا(AHA) فیبریلاسیون دهلیزی خطر مرگ مرتبط با قلب را ۲‌برابر کرده و خطر ابتلا به سکته‌قلبی را نیز افزایش‌می‌دهد. در هنگام بروز این ریتم نامنظم قلب، خون در دهلیز لخته‌می‌گردد که اگر این لخته جداشده و وارد سرخرگی شود که به مغز می‌رسد، می‌تواند منجر‌به سکته‌مغزی(Stroke) گردد. اغلب برای بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، رقیق‌کننده‌های خون تجویزمی‌شود تا خطر سکته‌مغزی را در‌آنها کاهش‌دهد.

به‌منظور بررسی این‌که آیا نظارت درازمدت می‌تواند به تشخیص نامنظمی ریتم قلب کمک‌کند یا خیر، محققان ۳۸۵ فرد که مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی نبودند اما مشکلات مربوط به قلب داشتند را بررسی‌نمودند؛ حدود ۹۰درصد از این شرکت‌کنندگان دارای نشانه‌های مربوط به فیبریلاسیون دهلیزی همانند خستگی، مشکلات‌تنفسی یا تپش‌قلب بودند. بسیاری از آنها ۷۵ساله یا مسن‌تر و با خطرات دیگری همانند نارسایی قلبی، فشارخون بالا، دیابت، سکته‌مغزی، بیماری عروق‌کرونری، نارسایی‌کلیه، آپنه‌خواب، یا بیماری مزمن انسدادریه(COPD) مواجه‌بودند.

برای تمام آنها یک مانیتور قلبی داخلی(Insertable)، (دستگاهی کوچک که درست درزیر پوست قفسه‌سینه کاشته می‌شود) نصب‌شده‌بود. این مانیتور به‌اندازه سایز یک باتری AAA، به‌طور مداوم فعالیت قلبی را ثبت‌نموده و به‌طور منظم این اطلاعات را برای بررسی متخصصان قلب ارسال‌می‌کند. این دستگاه‌ها به‌حدی کوچک هستند که زیر پوست کاشته می‌شوند.

بیماران به مدت ۱۸تا۳۰ ماه تحت بررسی قرارگرفتند. محققان دریافتند که هرچه افراد این دستگاه کاشت را بیشتر همراه خود داشته‌باشند، احتمال تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی تشخیص داده‌نشده آنها افزایش‌ می‌یابد. پس‌از ۳۰ماه، این بیماری در هر۲تَن از ۵ بیمار تشخیص داده‌شد.

محققان بیان‌داشتند که به‌دلیل تکرّرهای فیبریلاسیون دهلیزی که ۶ دقیقه و یا بیشتر زمان‌برده و خطر سکته قلبی را افزایش‌می‌دهد، پزشکان برای 72بیمار رقیق‌کننده‌های‌خون تجویزکردند.

با این‌حال، تنها ۱۳ بیمار دارای دوره‌های فیبریلاسیون‌دهلیزی بودند که بیشتر از ۲۴ساعت طول کشید. به‌نظرمی‌رسد که این مدت مربوط به افزایش قابل‌توجهی درخطر مطلق سکته مغزی‌بود.

اکنون محققان اطلاعات مهمی را اظهارداشته‌اند که به‌وضوح، میزان بسیار بالای وقوع فیبریلاسیون‌دهلیزی در این جمعیت پرخطر را نشان‌می‌دهد و حتی این احتمال وجود دارد که بروز و شیوع فیبریلاسیون‌دهلیزی با نظارت دارازمدت، حتی بالاتر نیز باشد.

این یافته‌ها نیاز به بررسی عظیم‌تری برای تعیین این موضوع دارد که آیا تمام بیماران مبتلا به سکته با منشاء ناشناخته، باید از رقیق‌کننده‌های خون طوری استفاده‌کنند که گویی فیبریلاسیون‌دهلیزی برای آنها تشخیص‌داده شده‌است یا خیر.

متخصصان قلب باید توجه اکیدی را به استفاده از این مانیتورهای قلبی معطوف‌کنند، چراکه به‌نظر می‌رسد نسبت به دیگر فرم‌های نظارت متناوب قلب، موثرتر هستند. ایمپلنت و پیگیری با دستگاه‌هایی همانند آنچه اکنون ما استفاده می‌کنیم، دارای کمترین میزان پیچیدگی و پذیرش بالای بیمار هستند.

محققان معتقدند که کاشت این دستگاه‌ها در بیمارانی که تاکنون سکته نکرده‌اند و یا نشانه‌هایی از فیبریلاسیون دهلیزی نداشته‌اند، می‌تواند بسیار زود باشد، زیرا هنوز از این موضوع آگاهی ندارند که اگر نشانه‌هایی بیابند باید چه اقداماتی انجام‌دهند. دستگاه‌های مدترونیک(Medtronic Devices) در مقایسه با دیگر مانیتورهای قلبی قابل‌کاشت برای این بررسی، ۶۰۰۰ دلار کمتر هزینه دربرداشت.

این بررسی همچنین در نشست سالیانه انجمن قلب و عروق اروپا در بارسلونای اسپانیا نیز ارائه‌شد.

Ref: Jama Cardiology 2017, European Society Of Cardiology 2017 (Barcelona , Spain)