اضافهوزن و چاقی درسراسر جهان روبه افزایش است و در کشورهای توسعهیافته تا ۶۰ درصد از زنان در سن باروری دچار اضافهوزن یا چاقی هستند. چاقی یک عامل خطرناک برای عوارض بارداری مانند است که به نوبهی خود عامل پیشبینی شناختهشدهی دیابت در آینده خواهد بود.
دیابت بارداری و چاقی مادر ممکناست استعداد ابتلای فرزندان به چاقی و اختلال در تنظیم گلوکز را در آنان افزایشدهد.
درمجموع ۲۹۳ خانم با سابقهی GDM یا شاخص تودهیبدنی بیشاز ۳۰کیلوگرم بر مترمربع (BMD>30kg/m2)، پیشاز بارداری و قبل از هفتهی بیستم بارداری (میانگین هفتهی سیزدهم) مورد ارزیابی قرارگرفتند و بهطور تصادفی دریک گروه مداخلهی (Intervention)
۱۵۵تَنی یا یک گروه کنترل ۱۳۸تَنی قرارگرفتند. پرستارانکارآزموده، شرکتکنندگان در گروه مداخله را در زمینهی رژیمغذایی، فعالیتبدنی و کنترلوزن مورد مشاورهی فردی قرارداده و مراقبتهای استاندارد پیشاز زایمان، از جمله خدمات دریافتی گروه کنترل بود.
تشخیص GDM براساس تست تحمل ۷۵گرم گلوکز خوراکی در هفتهی ۲۴ تا۲۸ بارداری بود.
در گروه مداخله، بروز دیابت بارداری در زنان باردار درمعرض خطر تا ۳۹درصد کاهش یافت.
تفاوت GDM دوگروه قابلملاحظه بود. بروز GDM در گروه مداخله ۱۳/۹درصد و درگروه کنترل ۲۱/۶درصد بود.
افزایشوزن بارداری درگروه مداخله کمتر بود؛ زنان درگروه مداخله فعالیت بدنی اوقات فراغت خود را نیز بیشتر افزایشدادند و کیفیتغذایی خود را درمقایسه با زنان گروه کنترل بهبود بخشیدند.
یک تغییر ساده و انفرادی در شیوهیزندگی، بروز دیابت بارداری را تا۳۹درصد در زنان باردار درمعرض خطر کاهشداد.
هدف مداخله در بررسی حاضر، زنان پرخطر با سابقهی GDM و BMI بیشتر از ۳۰ کیلوگرم بر مترمربع بودهاست.
دراین بررسی براساس اولویتهای فردی، مشاورههای در طول بارداری نیز اصلاحشد.
برای مثال اگر انقباضات قبل از تولد (Antenatal Contractions)رویداد و شرکتکننده قادر به ورزش نبود، مشاوره بیشتر روی جنبههای رژیمغذایی متمرکز میشد.
تاکنون نتایج به دست آمده از این ارزیابی بسیار امیدوارکننده بوده و با پیگیری آن تا سال ۲۰۱۷ برای نهایی شدن نتایج، شاهد تأثیرات قطعی آن بر سلامت مادر و کودک در آینده خواهیم بود.
ثبت نظر