میزان سرمی اسیدهای صفراوی، بیومارکر جالبتوجهی است که برای فیبروزکبدی در NAFLD کاندید شده اما هنوز آماده عمومیت یافتن نشده است.
کبدچرب غیرالکلی(NAFLD) درحالحاضر یکیاز شایعترین مشکلات کبدی در کودکان است که یک سوم یا بیشتر از کودکان چاق را دچار ساخته است؛ زیرمجموعهی کوچکی از کودکان مبتلا به NAFLD دچار فیبروزکبدی شده که حتی به سیروز میانجامد. متأسفانه تستهای نرمال عملکرد کبد NAFLD را رد نمیکند و سطوح ترانس آمیناز سرم همبستگی قابلاطمینانی با بافتشناسی کبد ندارد و نیاز به یک مارکر غیرتهاجمی جهت کمک به شناسایی کودکان مبتلا به NAFLD و کسانیکه بیماری در آنها پیشرفت کرده به خوبی احساس میشود.
محققان اروپایی سطوح سرمی اسیدهای صفراوی را بهعنوان یک بیومارکر بالقوه در ۹۲ بیمار مبتلا به NAFLD (محدودهی سنی ۴تا۲۰سال) و ۱۰۵فرد سالم بهعنوان شاهد بررسی کردند (محدودهی سنی ۱۱تا ۱۹سال).
درمقایسه با شاهدها، بیماران مبتلا به NAFLD دارای متوسط بسیار بالاتری در امتیازهای Z و شاخص تودهی بدنی و سطوح گلوکز، انسولین، آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)بودند. اما این مقادیر بین افراد مبتلا به NAFLD دچار فیبروز (۶۵ بیمار) و بدون فیبروز (۲۷بیمار) مشابه بود. سطوح کل اسیدهای صفراوی سرمی در بیماران مبتلا به NAFLD بدون فیبروز (سطح متوسط ۱/۷۳میکرو مول بر لیتر) و در بیماران مبتلا به NAFLD با فیبروز (۲/۴۵) mmol/L و شاهد های سالم (۳/۶) mmol/L بود که اختلاف بسیار معناداری داشت. همچنین نوع اسید صفراوی میان گروهها متغیر بود که اسیدهای صفراوی ثانویه و غیرکونژوگه بیشتری در مبتلایان NAFLD بدون فیبروزحضور داشتند.
Ref: AJ of Pediatrics July 2015
ثبت نظر