هنوز روشن نیست که چرا در بعضی افراد آلرژی ایجاد می‌شود و در بعضی آلرژی به وجود نمی‌آید. اما بعضی درمعرض خطر بیشتر آلرژی لاتکس هستند.
• کودکان دچار اسپینابیفیدا. در کودکان دچار اسپیـنابیفیدا spina bifida، خطر بروز آلرژی لاتکس بسیار بالا است. این نقص تولد بر رشد فقرات تأثیر می‌گذارد. کودکان دچار این نابسامانی غالباً به‌علت مراقبت‌های بهداشتی زودرس و مکرر درمعرض فرآورده‌های لاتکس قرارمی‌گیرند. حدود نیمی ازکودکان دچار اسپینابیفیدا نسبت به لاتکس آلرژی دارند.
• افراد دچار ناهنجاری‌های مجرای ادرار از زمان تولد (مادرزادی) مانند کودکان دچار اسپینابیفیدا، افراد دچار مشکلات مادرزادی مجرای ادرار به‌علت وضع خود و مراقبت‌هایی که انجام می‌شود درمعرض فرآورده‌های لاتکس قراردارند.
• افرادی‌که تحت عمل‌های مختلف قرارگرفته‌اند. تماس مکرر با دستکش لاتکسی، احتمال ایجاد آلرژی لاتکس را افزایش می‌دهد.
•کارمندان حرف بهداشتی. در افرادی‌که درحوزه‌ی مراقبت از سلامت کار می‌کنند، احتمال ایجاد آلرژی بیشتر است. شناسه‌ها و نشانه‌های آلرژی لاتکس مشابه آسم شغلی است. این حالت یک بیماری ریه است که با استشمام مواد موجود در محیط کار به وجود می‌آید.
• کارگران صنایــع لاستیک. تماس مکرر با لاتکس سبب افزایش حساسیت می‌شود.
• سابـقه خانــوادگی آلرژی. درصورت وجود آلرژی‌های دیگر مانند تب‌یونجه یا کهیر، احتمال بروز آلرژی لاتکس بیشتر است.
ارتباط میان آلرژی غذایی و آلرژی لاتکس:
آلرژی لاتکس با بعضی خوراکی‌ها در ارتباط است. خوراکی‌هایی مانند آووکادو، موز، شاه‌بلوط وکیوی حاوی همان‌آلرژن‌هایی است که در لاتکس وجود دارد. درصورت وجود آلرژی لاتکس، احتمال وجود آلرژی به این میوه‌ها بسیار است.
با بررسی سابقه‌ی تجربه‌ی آلرژی لاتکس، پزشک به بررسی سایر شناسه‌ها و نشانه‌های آلرژی اقدام می‌کند. برای شناسایی یا رد وجود سایر مشکلات طبی، معاینه‌ی جسمی هم انجام خواهد شد.
درمورد آلرژی لاتکس، یک یا هردو آزمون زیر انجام می‌شود:
•آزمون جلدی. برای انجام این آزمون پوست بیمار را خراش‌داده و درمعرض لاتکس قرارمی‌دهند و بروز واکنش‌به لاتکس را مشخص می‌نمایند. در این آزمون، مقدار کمی لاتکس را روی پوست ساعد یا پشت می‌گذارند. سپس پوست را با سوزن خراش می‌دهند تا مقدار جزئی از ماده زیر سطح پوست برود. درصورت وجود آلرژی نسبت به ماده‌ی خاص مورد آزمایش، در پوست برجستگی (واکنش آلرژی) پیدا می‌شود. فقط مراکز تخصصی آلرژی می‌توانند آزمون‌های جلدی برای آلرژی لاتکس را انجام دهند.
•آزمایش خون. با آزمایش خون می‌توان عکس‌العمل دستگاه ایمنی را نسبت به لاتکس اندازه‌گیری کرد. این کار با سنجش مقدار آنتی‌‌بادی‌های ازنوع آلرژی در گردش‌خون انجام می‌شود. این آنتی‌بادی‌ها ایـــمونوگلبولیـنIgE)E) نام دارند.
با‌وجودی‌که برای کاهش نشانه‌های آلرژی لاتکس، داروهایی موجود است، ولی راه علاجی برای آلرژی لاتکس وجود ندارد. درمان این آلرژی براساس پیشگیری است. تنها راه پیشگیری از بروز واکنش آلرژی، پرهیز ازتماس با محصولاتی است که حاوی لاتکس می‌باشند.
به‌هرحال، به‌رغم کوشش فراوان در پرهیز از تماس با لاتکس، ممکن‌است بیمار بازهم با آن تماس یابد. اگر سابقه‌ی بروز واکنش آلرژیک شدید نسبت به لاتکس وجود داشته باشد، لازم است همیشه یک سرنگ آماده به مصرف اپینفرین همراه بیمار باشد. درصورت بروز شوک آنافیلاکتیک استفاده از اقدامات زیر ضروری است:
• تزریق اورژانس آدرنالین (اپینفرین)
• مراجعه به بخش اورژانس
• استفاده از اکسیژن
• استفاده ازکورتیکوستروئیدها
درمواردی از آلرژی که شدت کمتری دارد، می‌توان آنتی‌هیستامین استفاده کرد که بعداز تماس با آلرژی، واکنش را کنترل می‌کند و به تسکین ناراحتی مدد می‌رساند. می‌توان برای تسکین واکنش‌‌های جلدی آلرژی لاتکس از کرم‌های ضد حساسیت استفاده نمود.
بهترین راه پیشگیری از واکنش آلرژی، دوری کردن از لاتکس است. دراین مورد باید اقدامات زیر انجام شود:
• کاهش تــماس. باید ازتعداد فرآورده‌های لاتکس و تماس با آنها کاست. بسیاری از محصولات لاتکس دارای جانشین‌های مناسب هستند.
• گفتگو باکارفرما. درجهت کاستن از تعداد محصولات لاتکس که ممکن‌است بیمار در محل‌کار با آنها تماس داشته باشد باید با کارفرما گفتگو کرد.
• اطلاع‌دادن به پزشک. باید درمورد وجود آلرژی، اطلاعات لازم به پزشک و دندانپزشک داده شود.
• اطلاع‌رسانی به آموزگاران. مراقبان اطفال، پرسنل کمپ‌ها، مراقبت‌کنندگان از کودکان و هرکسی که مسوولیت مراقبت آنها را برعهده دارد باید از آلرژی لاتکس کودک اطلاع داشته باشند.
• انتخاب دستکش. درصورت الزام استفاده از دستکش در محل‌کار، باید دستکشی انتخاب شود که از جنس لاتکس نباشد. دستکش‌های وینیلی یا نیتریتی در بسیاری از موقعیت‌ها مؤثرند ولی درحفاظت در برابر هپاتیت یا انتقال HIV تأثیری ندارند. بسیاری از انواع دیگر دستکش‌های صناعی نیز مانند دستکش‌های لاتکس درجلوگیری از انتـــشار بیماری مــؤثرند ولــی گران هستند.
• استفاده از دستکش‌های غیرلاتکسی. ازاین دستکش‌ها باید درموارد اورژانس پزشکی و دندان پزشکی استفاده شود.
•پرهیز از نفس‌کشیدن درلاتکس. باید ازآن مناطقی که کارگران از دستکش لاتکس استفاده می‌کنند دور شد. بهتر است ازاین افراد خواسته شود از دستکش‌هایی استفاده کنند که به آن پودر نشاسته‌ی ذرت نزده‌اند.
• استفاده از دستبند آگاهی دهنده. باید همیشه دستبندی به همراه داشت که نشان‌می‌دهد بیمار به چه چیزهایی آلرژی دارد.
•احتیاط درمورد برچسب‌های هیپوآلرژنیک. این برچسب‌ها نشانه‌ی آن نیست که محصولات فاقد لاتکس‌اند. ازنظر معنا، کلمه‌ی هیپوآلرژنیک معمولاً نشانه‌ی آن است که درجریان تولید لاتکس از مواد شیمـیایی کمتری استفاده شده است.
• مشاوره با پــزشک. درمورد آلرژی لاتکس باید با پزشک مشورت کرد، پزشک بهتر می‌تواند راه‌هایی برای دوری از لاتکس در زندگی روزمره و کاهش احتمال بروز واکنش آلرژیک پیشنهاد کند. گاهی هم درموارد بروز واکنش شدید به لاتکس، پزشک توصیه به مصرف دارو خواهدکرد.
• استفاده از کاندوم‌های غیرلاتکسی. برای پرهیز از بروز آلرژی لاتکس می‌توان از انواع کاندوم پوستی طبیعی استفاده نمود.
ثبت نظر