خانم‌هایی که اضافه وزن دارند وازخوردن صبحانه سر باز می‌زنند به زودی مقاومت حاد به انسولین یا مقاومت به انسولین با شروع سریع را تجربه می‌کنند. این حالت درصورت مزمن شدن عامل خطرساز دیابت است.
نتایج این بررسی درنودوپنجمین اجلاس سالانه‌ی انجمن آندوکرین در سانفرانسیسکو اعلام شد وحاکی از آن است که با گذشت زمان، این کار به پیدایش مقاومت مزمن نسبت به انسولین منتهی شده و احتمال ایجاد دیابت 2 را در فرد افزایش خواهد داد.
دراین بررسی ثابت شده است که حتی یک روز صبحانه نخوردن، سبب ایجاد مقاومت حاد نسبت به انسولین می‌شود. درمقاومت نسبت به انسولین، بدن برای رساندن گلوکز یا قند خون به حد طبیعی به مقدار انسولین بیشتر نیازخواهد داشت.
گروه محققان دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه کلرادو 9 خانم غیردیابتی با متوسط سن 29 سال را که دارای اضافه وزن یا چاق بودند زیر نظر قراردادند. این بررسی در دو روز و به فاصله‌ی حدود 1 ماه جدا از هم انجام شد. افراد مورد بررسی به صورت غیر انتخابی در ویزیت اول یا صبحانه خوردند و یا ازصبحانه استفاده نکردند و در ویزیت دوم جای خود را عوض کردند. چهار ساعت بعد درهر ویزیت تمامی افراد تجربی از ناهار استاندارد شده‌ی مشابه استفاده کردند. بعد ازناهار، هر 30 دقیقه تا سه ساعت از بیماران نمونه‌ی خون گرفته شد و تراز انسولین و گلوکز اندازه‌گیری شد.
بعد ازمصرف غذا، طبیعی است که تراز گلوکز افزایش یابد که این افزایش سبب شعله‌ور شدن تولید انسولین می‌شود. اما پژوهشگران دریافته‌اندکه تراز انسولین و گلوکز خانم‌ها بعد ازصرف ناهار در روزی که صبحانه نخورده بودند بالاتر از روزی بود که صبحانه خورده بودند. بالاتر بودن میزان انسولین، مقاومت حاد نسبت به انسولین را به علت نخوردن صبحانه ثابت می‌کند.
معلوم نبود این «پاسخ افزوده‌ی متابولیک» موقتی است یا دائمی ولی به هرحال این حالت در ایجاد مقاومت مزمن نسبت به انسولین سهیم است. وقتی بدن به صورت دائمی نسبت به آثار هورمون انسولین مقاوم شد، قند خون افزایش یافته و با گذشت زمان به پره دیابت و دیابت منتهی خواهد شد.
ثبت نظر