درمان به‌وسیله جراحی:
روشی به‌نام اسپرماتوسلکتومی (Spermatocelectomy) که عموماً به‌صورت سرپایی انجام می‌شود، با استفاده از بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود. جراح با یک برش در کیسهی بیضه (اسکروتوم) اسپرماتوسل را از اپیدیدیم جدا می‌کند.
بعد‌از عمل‌جراحی، به‌منظور اعمال فشار و حفاظت از محل‌برش، نیاز به پوشیدن لباس مخصوص ورزشی حاوی گاز پانسمان می‌باشد. توصیه‌هایی که عموماً پس‌از جراحی تأکید می‌گردد موارد زیر است:
• برای کم‌کردن تورم، از کیسه‌های یخ برای دو‌یا سه‌روز استفاده‌گردد.
• برای یک یا دو روز داروهای ضد‌درد خوراکی مصرف شود.
• حدود دو‌هفته پس‌از جراحی، معاینه صورت می‌گیرد.
عوارض احتمالی عمل‌جراحی برای برداشتن اسپرماتوسل که ممکن‌است روی باروری اثر بگذارند، شامل آسیب به اپیدیدیم یا آسیب به لوله‌ی انتقال اسپرم (مجرای‌دِفِران) می‌باشند. همچنین ممکن‌است اسپرماتوسل حتی بعد‌از جراحی دوباره عود کند.
اسکلروتراپی:
اسکلروتراپی، از دیگر درمان‌های موجود است که البته اغلب استفاده نمی‌شود. در‌طی آسپیراسیون، سوزن مخصوص به اسپرماتوسل وارد شده و مایع درون آن کشیده می‌شود و پس‌از آن تزریق یک ماده‌ی‌شیمیایی تحریک‌کننده (Irritating chemical agent) به درون کیسه تزریق می‌شود. عامل(ماده) تحریک‌کننده باعث تبدیل کیسهی اسپرماتوسل به بافت اسکار(جوشگاه) می‌شود که این امر موجب اشغال فضای پر‌شده از مایع، توسط بافت اسکار‌شده و خطر عود اسپرماتوسل را کاهش‌می‌دهد.
آسیب به اپیدیدیم، عارضه‌ی احتمالی اسکلروتراپی است. همچنین ممکن‌است موجب عود اسپرماتوسل شود. اسکلروتراپی معمولاً برای مردانی‌که مسن‌تر از سال‌های باروری خود هستند استفاده می‌شود.
پیشگیری:
اگر‌چه هیچ راهی برای جلوگیری از اسپرماتوسل وجود ندارد، معاینه‌ی اسکروتوم (کیسهی بیضه) توسط خود بیمار حداقل به‌صورت ماهانه برای تشخیص تغییراتی مانند بروز توده بسیار مهم است. هر‌توده‌ی جدیدی در کیسهیبیضه، باید بی‌درنگ مورد بررسی قرارگیرد.
با آموزش نحوه‌ی معاینه به‌خود بیمار می‌توان در تسریع درمان و حتی پیشگیری‌از آن کمک‌کرد.
زمان مناسب برای معاینه‌ی بیضه در حین حمام‌کردن یا پس‌از حمام آب‌گرم یا دوش گرم است. حرارت آب موجب شل‌شدن کیسهی بیضه شده و تشخیص هر‌چیز غیرمعمول را آسان‌تر می‌سازد و باید قدم‌به‌قدم انجام شود:
• جلوی آئینه ایستاده و بادقت به‌دنبال هر‌نوع تورم روی پوست کیسهیبیضه بود.
• معاینه‌ی هرکدام از بیضه‌ها با دو‌دست؛ به‌این‌صورت که انگشت اشاره و انگشت وسط را در زیر بیضه و انگشتان‌شست خود را در بالای بیضه قرار‌داد.
• به آرامی بیضه را بین انگشت شست و انگشتان خود چرخاند. باید توجه‌کرد که بیضه‌ها معمولاً صاف، بیضی شکل و تا حدودی سفت هستند. بزرگ‌تر‌بودن یکی‌از بیضه‌ها طبیعی است. همچنین وجود یک طناب یا لوله به سمت بالا از بخش بالای بیضه (اپیدیدیم) بخش طبیعی از کیسهیبیضه است.
با انجام منظم این معاینه، بیمار از هر‌گونه تغییری که ممکن‌است موجب نگرانی شود، آگاه می‌گردد.(مانند یافتن برآمدگی یا توده...)
معاینه‌ی منظم توسط خود بیمار از عادات بهداشتی مهم است، ولی نمی‌تواند جانشینی برای معاینه‌ی پزشک محسوب شود و به‌طور‌معمول پزشک باید به‌هنگام معاینه‌ی فیزیکی کامل، بیضه‌ها را نیز معاینه نماید.
ثبت نظر