شماره ۱۰۶۹

تشخیص ژن‌های منشأ سرطان تخمدان

دکتر رعنا باقری‌فرد - رزیدنت زنان

تشخیص ژن‌های منشأ سرطان تخمدان

 سرطان‌تخمدان چهارمین سرطان شایع در زنان‌آمریکایی و هفتمین سرطان شایع در زنان سراسر دنیا است (گزارشWHO). به پیش‌بینی انجمن سرطان آمریکا، درسال 2015 بیش‌از ۱۴هزار خانم آمریکایی در‌اثر سرطان‌تخمدان فوت خواهند کرد.

بیشتر سرطان‌های تخمدان میزان بقای پایینی دارند، مخصوصاً به‌خاطر درک غلط نشانه‌های آن و پی‌بردن به سرطان در مراحل آخر که درمان‌پذیری آن‌را کمتر می‌نماید.

هرچند (mucinous ovarian carcinoma:MOC) نوع کمتر شایع از سرطان‌تخمدان است و با پیش‌آگهی عموماً خوب، چنانچه بیماری در مراحل اولیه تشخیص‌داده ‌شود، در مراحل انتهایی نسبت به درمان دو‌برابر مقاوم‌تر می‌گردد. یافته‌های محققان در شناسایی زنانی که در‌معرض بالاترین خطر جهت ابتلا به بیماری‌ در بلند‌مدت قرار‌دارند، برای پیشگیری مؤثر خواهد بود‌.

انجمن بین‌المللی پژوهش‌های ژنومی‌(GWAS)، ژن کلیدی که عامل ظهور زیر مجموعه‌ای از سرطان‌تخمدان است را شناسایی کرد.

محققان این مجموعه با کشف سه واریانت ژنتیکی که کارسینومای موسینی‌ تخمدان (MOCs) را برجسته می‌سازد، اولین شواهد حساسیت ژنتیکی (Genetic Suceptibility) در‌این نوع سرطان‌تخمدان را ارائه‌می‌دهند. این پژوهش همچنین ارتباطی بین مسیرهای رایج تولید ‌MOCs و سرطان کولورکتال را نشان‌می‌دهد و برای اولین بار ژنی را شناسایی می‌کند که HOXD9 نام‌گرفت و ژن‌ها را فعال و غیر‌فعال می‌کند و سرنخ‌هایی در‌مورد ایجاد انواع MOC‌ را فراهم می‌کند.

ارزیابی‌های این انجمن (GWAS) روی‌۱۶۴۴ ‌خانم با تشخیصMOC و بیش‌از ۲۱‌هزار خانم فاقد سرطان‌تخمدان متمرکزشده بود. این پژوهش به‌عنوان بخشی‌از بررسی اُنکولوژیک مشارکتی ژن ـ محیط(COGS) انجام‌گرفت و در‌ سال‌2009 با هدف تعیین خطرات سرطان‌سینه، پروستات و تخمدان به راه افتاد.

نقطه‌ی قوت مهم این بررسی تعداد زیاد خانم‌های مبتلا به ‌MOCs است که با امکان ذخیره‌سازی داده‌هایی که با مشارکت محققان بیش‌از ۴۰‌ بررسی بین‌المللی سرطان‌تخمدان (OCAC) در کنسرسیوم انجمن سرطان‌تخمدان حاصل‌شده بود. با استفاده از یک اسکن گسترده‌ی ژنومی، واریانت‌های ژنتیکی شناسایی‌شد که به شکل قابل‌ملاحظه‌ای در خانم‌های مبتلا به MOC در‌مقایسه با کسانی‌که سرطان‌تخمدان ندارند، متداول‌تر بود.

محققان بر‌این‌ باورند که این پژوهش به راهی برای پی‌بردن به راهکارهای پیش‌بینی خطر به‌دنبال تداخلات بالینی با قابلیت پیشگیری از سرطان‌تخمدان خواهد انجامید تا اینکه به درمان بیماری پس‌از ایجاد منجر‌شود.

میزان بقای ۵ ساله برای سرطان تخمدان در ۳۰سال گذشته تغییر نکرده است و بخشی‌از آن به‌خاطر نگریستن به سرطان تخمدان به‌عنوان یک بیماری مستقل است.

نتایج این بررسی‌ها روی تفاوت‌هایی در عوامل خطر ژنتیکی (Genetic risk factors) برای سرطان‌های مختلف تخمدان مانند MOC تأکید‌می‌نمایند. طراحی روش‌های پیشگیری، بسیار سودمندتر از یافتن درمان برای بیماری است که غالباً دیر تشخیص داده‌می‌شود.

 

 

تعداد بازدید : 1077

ثبت نظر

ارسال