درسراسر جهان، شمار افراد زندانی به‌طور هشدار‌دهنده‌ای درحال افزایش می‌باشد. درآمریکا، به‌ازای هر‌یکصدهزار انسان، ۶۹۸تَن در حبس به‌سرمی‌برند. این رقم در کانادا ۱۰۶ است. ازسال۲۰۰۰ تاکنون جمعیت جهان ۱۸درصد افزایش‌یافته درحالی‌که تعداد زندانی‌ها بیش‌از ۲۰درصد رشد نموده‌است؛ در آمریکا ۴۱درصد افزایش تعداد زندانی‌ها و برعکس در اروپا ۲۱درصد کاهش تعداد محبوس‌ها.
افزایش شمار زنان زندانی بسیار تکان‌دهنده می‌باشد! و پنجاه‌درصد‌از سال۲۰۰۰ تاکنون افزایش داشته است. در‌سال۲۰۰۰ حدود ۵درصد از زندانی‌ها زن بودند ولی امروزه ۷درصد‌از زندانی‌ها زن هستند.
یک مقاله مروری حاوی اطلاعات۶۲ پژوهش از دوازده کشور نشان‌داد که از مجرمان ۳/۷درصد مردان به اختلالات سایکوتیک، ۱۰درصد به افسردگی ماژور و ۶۵درصد به اختلال‌شخصیتی مبتلا هستند که درحدود نیمی‌از آنها اختلال‌شخصیتی ضداجتماعی دارند. در‌میان مجرمان مؤنث، ۴درصد اختلال سایکوتیک، ۱۲درصد افسردگی ماژور و درحدود ۴۰درصد اختلال‌شخصیتی دارند. یعنی درصد مبتلایان به تمامی ناهنجاری‌های روانپزشکی در زندان به‌مراتب بیشتر‌از جمعیت عادی است. برای نمونه درصد شیوع اختلال‌شخصیتی ضداجتماعی در زندان، ده‌برابر جمعیت عادی می‌باشد.
در‌این‌میان نقش روانپزشکان اصلاحی مستقر در زندان‌ها روز‌به‌روز افزایش‌می‌یابد. کار روانپزشکان اصلاحی از جهات متفاوتی بسیار دشوار است: شناختن تمارض‌ها و برقراری ارتباط. از‌سوی‌دیگر، آسیب به‌خود و خودکشی دوعارضه مهمی می‌باشند که بیماران روانپزشکی در زندان برای خود ایجادمی‌نمایند، افرادی‌که ممکن‌است به موادمخدر نیز معتاد باشند. با‌این‌وجود، حضـور روانپزشکان اصلاحی در زندان‌ها و تشخیص و درمان ناهنجاری‌های روانپزشـکی، می‌تواند به کاهش آمار مجـرمـان در درازمــدت کمک‌‌نماید.
ثبت نظر