به‌طور تقریب حدود ۱۰درصد از بیماران مراقبت‌های اولیه در بریتانیا که تحت تجویز داروهای ضدافسردگی جهت درمان افسردگی و اضطراب قرار می‌گیرند، مبتلا به اختلال دوقطبی تشخیص داده نشده (Undiagnosed BD) هستند.
از نشانه‌های اختلال دوقطبی (شکل اولیه‌ی تظاهر بیماری)، افسردگی می‌باشد و با وجود این تظاهر، غالباً تشخیص آن دشوار است. افرادیکه دوره‌هایی شامل نشانه‌های خلق و خوی بالا [مانند افزایش انرژی و فعالیت، افزایش اعتماد‌به‌نفس، وراجی و پرحرفی بیش‌از‌حد (Over-Talkativeness) و یا بهم‌خوردن آسان تمرکز] دارند، اغلب این نشانه‌ها را مهم ندانسته و به پزشک مراجعه نمی‌کنند. این موضوع می‌تواند به درمان نامناسب مانند تجویز داروهای ضدافسردگی بدون داروهای تثبیت‌کننده‌ی خلق‌و‌خو منجرشود که ممکن‌است منجر به افزایش خطر ابتلا به خلق‌و‌خوی ناپایدار دائمی گردد.
در‌این‌بررسی از میان افراد ۱۶تا۴۰ سال که داروهای ضدافسردگی جهت درمان افسردگی و اضطراب برای آنها تجویز‌شده بود، حدود۱۰درصد به اختلال دوقطبی تشخیص داده نشده مبتلا بودند. این امر در‌میان بیماران جوان و افرادیکه نشانه‌های شدید افسردگی داشته‌اند، شایع‌تر بود.
توصیه می‌شود که پزشکان، تاریخچه‌ی زندگی بیماران دچار اضطراب یا افسردگی، بخصوص بیماران جوان و گروهی که پاسخ مناسب به درمان ندارند را از‌نظر شواهد اختلال دوقطبی بررسی کنند.
تشخیص داده‌نشدن یا تشخیص نادرست بیماری با‌توجه به جدی‌بودن مشکل و در‌پی داشتن سطح بالایی از ناتوانی و خطر خودکشی، عوارض خطرناک ثانوی را در‌پی‌خواهد داشت که ممکن‌است در بیماران دچار افسردگی به‌راحتی نادیده گرفته شود.
Ref: British Journal of General Practive July 2016
ثبت نظر