خودکشی دهمین عامل مرگ‌و‌میر در آمریکا است و بیش‌از ۴۰۰۰۰مورد خودکشی در‌سال 2013 گزارش شده‌است. اما در بررسی جدیدی که در مجله‌ی Lancet Psychiatry منتشر‌شده است، محققان اظهار‌داشتند رویکردی که می‌تواند به کاهش میزان خودکشی کمک کند، منع دسترسی به «نقاط پرترافیک خودکشی» است.
مواردی از روش‌های محدود‌کردن دسترسی به نقاط مهم خودکشی عبارتنداز: 
۱ـ نصب موانع و یا تورهای ایمنی در اطراف نقاط مرتفع.
۲ـ تشویق به مشاوره‌گرفتن و درخواست کمک‌کردن در نقاط پرخطر خودکشی (High-Risk Suicide Locations) مانند قرار‌دادن خطوط تلفن امداد اورژانس‌های اجتماعی ازطریق نصب تابلوهای بزرگ.
۳ـ افزایش شانس مداخله‌ی شخص ثالث مانند نصب دوربین مدار‌بسته (CCTV) یا به‌‌کارگیری تیم‌های سیار امداد خودکشی.
بـا محـدود‌کـردن دسترسـی به مناطق پرخطر، نرخ خودکشی‌های سـالانـه تا ۹۳درصـد در استـرالیـا کاهش‌یافت.
محققان با بررسی و ارزیابی ۲۳مورد خودکشی که درآن راه‌های سه‌گانه‌ی مداخله‌ی پیشگیری‌از خودکشی را پیگیری کرده‌بودند به این نتیجه رسیدند که هر‌سه مداخله، منجر به کاهش قابل‌توجهی در مرگ‌و‌میرهای ناشی‌از خودکشی در مناطق پرخطر می‌شود و از میانگین ۵/۸ مرگ ناشی‌از خودکشی سالانه (۸۶۳ خودکشی طی۱۵۰سال بررسی) قبل‌از اتخاذ مداخله به حدود ۲/۴مرگ ناشی‌از خودکشی سالانه بعد‌از مداخله (۲۱۱خودکشی طی ۸۸سال بررسی) کاهش‌یافت.
براساس نتایج به‌دست‌آمده، زمانی‌که این روش‌ها با سایر رویکردها (بالا‌بردن احتمال مداخله‌ی شخص ثالث) ترکیب‌شد، تعداد خودکشی‌های سالانه در مکان‌های پُر‌خطر تا ۴۷درصد کاهش‌یافت.
روش‌های خودکشی در مکان‌های پرخطر، رایجترین روش خودکشی افراد نیست و ازاین‌رو کنترل این مکان‌ها ممکن‌است تأثیر اندکی روی میزان کلی خودکشی داشته باشند. خودکشی در مناطق پرخطر اغلب با مرگ خاتمه می‌یابد و موردتوجه بی‌سابقه‌ی رسانه‌ها و تشویق دیگران برای دنبال‌کردن اوضاع قرار‌می‌گیرد. این روش‌های خودکشی تأثیر ناراحت‌کننده‌ای روی سلامت‌روانی شاهدان و افرادی دارد که در نزدیکی این مکان‌ها زندگی یا کار می‌کنند.
Ref: Lancet Psychiatry August,2014
ثبت نظر