بیمارانی که دچار اختلال ریتم قلبی فیبریلاسیون دهلیزی می‌باشند، می‌توانند با افزایش خطر احتمال ابتلا به دمانس نیز روبرو گردند که کیفیت درمان دارویی آنها نقشی مهم در آن ایفا می‌کند. محققان دریافتند بیمارانی که داروی پیشگیری از لخته‌شدن خون ( وارفارین) مصرف‌می‌کنند، درصورتی‌که سطوح خونی دارو در آنها خیلی بالا یا خیلی پایین باشد، خطر دمانس بالاتری را نشان‌داده و این موضوع نه‌تنها درمورد بیماران فیبریلاسیون دهلیزی بلکه درمورد کسانی‌که وارفارین را به‌دلایل دیگر مصرف‌می‌نمودند، صدق می‌کرد.
افراد دچار فیبریلاسیون دهلیزی ممکن‌است با یک افزایش خطر دمانس روبه‌رو گردند و جدا از مصرف وارفارین، همچنین ممکن‌است درصورت بهینه‌نبودن دوز نیز این دارو در دمانس سهیم باشد. اگر سطوح خونی وارفارین در افراد متغیر باشد، خطر دمانس در آنها بالاتر است؛ چه دچار فیبریلاسیون دهلیزی باشند یا خیر.
وارفارین دارویی است که مستلزم دقت زیاد در مصرف است. بیماران به آزمایش خون منظم نیاز دارند تا اطمینان حاصل‌‌شود که سطح وارفارین خونشان در «محدوده‌ی درمانی» به‌حدی بالا است که از لخته پیشگیری کند و به‌حدی پایین باشد که از خونروی داخلی اجتناب شود. دوز‌ها باید معمولاً بعد‌از مدتی تغییر یابند.
این رویداد در بیمارانی با سطوح متغیر وارفارین که بیشتر در‌معرض «لخته‌های کوچک» یا «خونروی‌های کوچک» می‌باشند، می‌تواند مغز را تحت‌تأثیر قرار‌دهد.
Ref: Heart Rhythm Societys Annual Meeting 22-24 March 2016
ثبت نظر