شماره ۱۱۵۳
پزشکی امروز
تحقیقات نشاندادهاست که ارتباطی قوی میان قرارگرفتن انسان درمعرض آلومینیوم و وقوع آلزایمر برای بیشاز نیمقرن یا بیشتر وجود داشته است. میزان آلومینیوم موجود در بافت مغز مبتلاشده به آلزایمر زودرس و تکگیر (انفرادی)(Sporadic) در بیماران مبتلا به آن درمقایسه با گروهکنترل که ازنظر سنی همسانشده بودند، بیشتر است.
میزانآلومینیوم مغزی حتی درافرادیکه مبتلا به آلزایمر زودرس (کسانیکه قبلاز ۶۵سالگی دچار آلزایمر میشوند) و نوع پراکنده آن هستند، بسیار بیشتر گزارش شدهاست.
این افراد کسانی بودند که (High Exposure) به طرز شدیدی در محیطهای دارای آلومینیوم زیاد قرارگرفته بودند. اکنون محققان نشاندادهاند که برخیاز بالاترین سطوح بالای آلومینیوم که تابهحال در بافت مغز اندازهگیری شدهاست، در افرادی وجود داشته که براثر آلزایمر خانوادگی، درگذشته بودند. سطوح آلومینیوم بافت مغزی درافرادیکه از آلزایمر خانوادگی رنجمیبرند، همانند آنهایی است که از انسفالوپاتی ناشیاز آلومینیوم درحین همودیالیز مزمن فوتکردهاند.
آلزایمر خانوادگی بسیار نادر است و شاید ۲تا۳ درصداز کل بیماران آلزایمری را تشکیلدهد. اساس این بیماری، جهشهای ژنتیکی مرتبط با پروتئینی بهنام Amyloid-Beta است که بهطور شدیدی با تمامی انواع آلزایمر درارتباط میباشد.
افرادیکه از آلزایمرخانوادگی رنجمیبرند، مقدار بیشتری ازاین پروتئین را تولیدمیکنند و شروع نشانههای آلزایمر دراین بیماران بسیار زودتراز (سنین پایینتر) دیگر افراد است.
این بررسی جدید نشانمیدهد که این زمینههای ژنتیکی در آلزایمر زودرس، به نوعی با تجمع آلومینیوم دربافت مغز (ازطریق معمول درمعرض قرارگرفتن روزانه) درارتباط است.
بهدلیل اینکه آلومینیوم یک ماده نوروتاکسین شناخته شدهاست، تجمع آن در بافتمغزی انسان میتواند منجر به مسمومیت و بیماریهای متعدد دیگری گردد.
Ref: Journal of Trace Elements in Medicine and Biology, 2017
ثبت نظر