شماره ۱۰۷۱
بهبودی درازمدت بیماری در کودکان آلوده به HIV
دکتر بهمن خالقیان - عفونی
دختری ۱۸ساله که هنگام تولد توسط انتقال مادربه کودک به ویروسHIV آلوده‌شده بود، بدون اینکه طی ۱۲سال گذشته هیچگونه درمان ضدرتروویروسی دریافت‌کرده باشد، در دوره‌ی خاموشی بیماری بسر می‌برد.
این بیمار طی۱۲سال گذشته که هیچگونه درمان ضدرتروویروسی دریافت‌نکرده بود، دارای بار ویروسی غیر‌قابل‌تشخیص (undetectable viral load) بود.
محققان بخش HIV در انستیتو‌پاستور پاریس بر‌این باورند که این بیمار از درمانی که بلافاصله پس‌از تولد شروع‌شده و ۶سال بعد خاتمه یافت بهره‌گرفته است. خاموشی درازمدت عفونت HIV پس‌از یک دوره‌ی طولانی می‌تواند در کودکی که طی دوره‌ی قبل‌از تولد آلوده شده‌است و به‌دنبال قطع درمان موثر ضدرتروویروسی که بسیارسریع و طی ماه های ابتدایی زندگی آغاز شده بود، حاصل شود.
بیمار مورد بحث در سال1996 متولد‌شده و در انتهای دوره‌ی بارداری یا هنگام تولد به HIV آلوده شده‌است و به‌رغم یک دوره‌ی ۶هفته‌ای مصرف داروی ضدرتروویروسی zidovudine، یک‌ماه پس‌از تولد او به‌عنوانHIV مثبت تشخیص داده شد.
دو ماه بعد پزشکان دریافتند که بیمار مقدار بسیار بالایی ویروس در خونش دارد که سبب شد پزشکان به سرعت یک دوره‌ی درمانی شامل چهار داروی ضد رترو ویروسی را شروع‌کنند و این درمان تا ۶سالگی که والدین او درمان را متوقف‌کنند، ادامه یافت و پس‌از آن وضعیت بهبود و پیگیری روند وی مبهم ماند.
یک‌سال بعد بیمار توسط یک گروه پزشکی بررسی شد و آنها دریافتند که بار ویروسی او غیر‌قابل‌تشخیص (Undetectable) است، پزشکان او تصمیم گرفتند درمان ضد رترو ویروسی را از سر نگیرند و تا به امروز بار ویروسی او هنوز غیر‌قابل‌تشخیص (اندازه‌گیری) باقی‌مانده است. شمارش سلول‌های CD4 او نیز ثابت باقی‌مانده که نشان‌می‌دهدHIV او متعادل (stable) است. طبق اظهارنظر یکی‌از پزشکان معالج بیمار، این دختر هیچ یک از عامل‌های ژنتیکی شناخته شده‌ی مرتبط با کنترل طبیعی عفونت را نداشته و به احتمال زیاد او مدتی طولانی‌در وضعیت خاموشی ویروس شناختی قرار‌داشته است؛ زیرا بلافاصله پس‌از عفونت ترکیبی از داروی‌های ضد رترو ویروسی را دریافت کرده است.
بررسیANRS VISCONTI STUDY از درمان ضد رترو ویروسی فوری برای کودکانی که آلوده بهHIV متولد می‌شوند، حمایت می‌کند.
مورد دختر جوانی که در بالا گفته شد، در سطوح بسیاری با بیماران بالغ این بررسی که گروهی متشکل از ۲۰بیمار که در ماه‌های اول پس‌از آلودگی باHIV درمان ضد‌رترو‌ویروس دریافت‌کردند، مشابه است و پزشکان پس‌از گذشت حدود 3سال درمان این بیماران و حدود ۱۰سال بدون درمان دیگری، ویروس را علت کنترل یافتند.
بیماران پژوهش بالا و مورد دختر‌جوان، سطح استانداردی از درمان را دریافت کردند و تنها عامل متمایز‌کننده در‌این موارد این است که درمان پس‌از رخ‌دادن عفونت، بسیار زود آغاز شده بود.گرچه موارد بالا نشانگر این نکته است که؛فروکش‌کردن درازمدت ویروس در کودکان نیز همانند بزرگسالان امکانپذیر است، اما پزشکان هشدار می‌دهند که این موارد هنوز بسیار نادر هستند و با بیان‌کردن پرونده‌ی « کودک می‌سی سی‌پی» تنها مورد شناسایی شده که از خاموشی HIV در یک کودک که در آن زمان به‌عنوان شاهدی برای HIV درمان‌شده اعلام‌شده بود ولی متأسفانه مشخص‌شد که کودک مجدداً ۲۷ماه پس‌از توقف درمان ضد رترو ویروسی، هنوز بیمار است و خاموشی بیماری نباید معادل درمان بیماری در‌نظر گرفته شود.
این زن جوان هنوز آلوده به HIV است و پیشگویی اینکه چگونه طی گذشت زمان، وضعیت سلامت او تغییر خواهد کرد غیر‌ممکن‌است. هرچند که مورد او بحث قدرتمند دیگری را به نفع شروع درمان ضدرترو ویروسی به‌محض امکان هرچه زودتر (as soon as possible) پس‌از تولد در تمامی کودکانی که از مادرانی با تست سرمی مثبت متولد می‌شوند، مطرح ساخته‌است.
در‌حال‌حاضر این گروه قادر به پیش‌بینی این که کدام بیمار به‌دنبال قطع درمان ضدرتروویروسی از خاموشی بیماری سود خواهد برد، نیستند و به‌همین‌دلیل پزشکان نتیجه می‌گیرند که قطع درمان ضدرترو ویروس چه در بالغان و چه در کودکان درخارج از کارآزمایی‌های بالینی، توصیه نشود.
ثبت نظر