۱ـ لیزر با توان بالا (لیزر پلاسما)
از‌این نوع لیزر در انجام عمل بسته روی دیسک استفاده می‌شود. دراین عمل ورود پروب تولید‌کننده‌ی لیزر به داخل دیسک و امواج پرتوان لیزر ناشی از‌آن سبب جمع‌شدن بیرون‌زدگی دیسک و برداشته‌شدن فشار روی عصب سیاتیک می‌شود.
۲ـ استفاده از لیزر کم‌توان در درمان دردهای مفصلی و عضلات
دستگاه تولید‌کننده‌ی این لیزر با لیزر قبلی کاملاً متفاوت است
و شامل لیزرهای کم‌توانی هستند که بر پوست بدن تابیده‌می‌شوند و براساس طول موج لیزر، پوست (زیرجلد و لایه‌های سطحی) را ردکرده و دقیقاً بر نقاطی اثر می‌کنند که در داخل مفصل یا عضلات دچار التهاب یا تخریب شده‌اند.
برخلاف تصور عموم، دراین روش درمان، لیزر اثر گرمایی ایجاد نمی‌کند و اساساً به‌این‌نوع لیزر لیزرسرد گفته می‌شود. بسته‌های انرژی که توسط لیزر به داخل سلول‌های آسیب‌دیده انتقال می‌یابند اثرات تحریک سلولی را ایجاد می‌کنند.
لیزر کم‌توان در کنترل درد چگونه عمل می‌کند؟
لیزر کم‌توان سبب ایجاد بی‌دردی می‌شود و چگونگی اثر آن به‌شرح زیر‌است:
1ـ مانع آزاد‌شدن و ساخته‌شدن مواد تحریکی از بافت آسیب‌دیده می‌شود. به عبارتی آزاد‌شدن موادی چون هیستامین، استیل‌کولین و سروتونین که همگی محرک رسپتورهای درد هستند را کمتر می‌کند.
2ـ با ازدیاد فعالیت استیل کولین استراز مانع تجمع استیل کولین می‌گردد.
3ـ مانع ساخت برادی‌کینین‌ها (محرک احساس درد)و پروستاگلاندین‌ها (به‌خصوص 2PGE) می‌شود.
4ـ باعث افزایش دفع ادراری سروتونین و گلوکوکورتیکوئید (عامل مهار ساخت بتاآندورفین) می‌گردد.
5ـ با ایجاد وازودیلاتاسیون و افزایش درناژلنفی سیرکولاسیون بهتر بافتی و کاهش ادم بافتی را باعث گشته و نیز فشار را از انتهای عصب برمی‌دارد و به‌این ترتیب تحریک آنها کاهش می‌یابد.
6 ـ باعث افزایش بتاآندورفین‌ها و انکفالین‌‌ها در‌مایع نخاعی در سطح ماده‌ی ژلاتینی و کنترل درد می‌شود.
7ـ تولید ماده‌یP که باعث انتقال سریع‌تر ایمپالس‌های درد می‌شود را کاهش می‌دهد.
8ـ با تأثیر روی مکانیسم‌های مهاری کورتکس، باعث افزایش ایمپالس‌های نزولی ضد‌درد روی شاخ خلفی و مهار احساس درد در سطح کورتکس می‌شود.
9ـ فعالیت‌های فیبرهای عصبی غیر‌درد از نوع فیبرA بالا می‌رود و افزایش این ایمپالس‌ها روی شاخ خلفی نخاع، در لایه‌ی2 در ماده‌ی ژلاتینی باعث کاهش احساس درد، از‌طریق کند‌کردن انتقال ایمپالس‌درد با کنترل مکانیسم Gate می‌شود.
10ـ لیزر باعث افزایش ATP سلولی می‌شود. یعنی با تحریک‌سلولی(Biostimulation) متابولیسم بافتی از مسیر بی‌هوازی انتقال می‌یابد و کاهش متابولیت‌های اسیدی که از محرک‌های رسپتورهای درد هستند، حاصل می‌شود.
ثبت نظر