شماره ۱۰۶۹
۳ پرسش در زمینه اندو (۲) (بخش پایانی)
دکتر ماندانا پرتوی - دندانپزشک ـ اندودنتیست
درمان‌های چندجلسه‌ای کانال‌ریشه را باید در موارد ذیل درنظر‌گرفت:
ـ دندانهای غیر‌زنده‌ی بدون‌علامت همراه با ضایعه‌ی پری‌آپیکال و بدون Sinus tract
ـ دندانهای دچار آنومالی در آناتومی
ـ موارد دندان عفونی با شواهد پریودنتیت‌آپیکال (اگزودا، تورم، لوسنسی پری‌آپیکال)
ـ غالب تجدید درمان‌ها
ـ بیماران دارای تعدد آلرژی یا flare up قبلی
پیشگیری و حذف پریودنتیت آپیکال اهدافی است که اصول درمان اندو را تشریح می‌کند.با تشخیص چگونگی کسب این اهداف، تصمیم در‌مورد درمان یک یا چند جلسه‌ای نیز به طبع آن مشخص می‌شود.
3ـ آیا طی درمان اندو، آنتی‌بیوتیک باید تجویز شود ـ تحت چه رژیمی؟
کنترل عفونت‌های اندو:
آنتی‌بیوتیک‌ها به‌ندرت لازم‌بوده و اغلب به‌طور نادرستی برای مواردی تجویز می‌شود که به‌طور مثال مورد التهابی مانند پالپیت است یا عفونتی که قابلیت درناژ، فرضاً از‌طریق sinus tract را دارد.مؤثرترین درمان برای عفونت اندو دسترسی، دبریدمان و داروی داخل کانال برای پیشبرد درناژ و نهایتاً disinfecting سیستم کانال‌ریشه است. (شکل2 الف ـ ج، 3 الف ـ ج)
هنگامی‌که عفونت فراتر از کانال‌ها رفته و باعث تورم موضعی نسجی شود، توسط برش incision امکان درناژ ناحیه‌ی عفونی و تخفیف فشار است. آنتی‌بیوتیک‌ها باید در‌موارد ذیل تجویز شوند:
ـ بیمار دچار نقص ایمنی یا سلامت تضعیف‌شده باشد
ـ عفونت منتشر و سیستمیک شده
ـ ایجاد تورم به‌رغم تلاش برای disinfection کانال‌ریشه و درناژ درحال گسترش
انتخاب آنتی‌بیوتیک:
عوامل مختلفی در انتخاب بهترین آنتی‌بیوتیک باید در‌نظر گرفته شود و شامل تاریخچه‌ی بیمار در‌مورد آلرژی دارویی و عوارض موجود، شدت عفونت و سلامت کلی بیمار است.
ـ پنی‌سیلینVK: ارزان بوده با طیف باریک از فعالیت باکتریوسیدی و در‌صورت عدم وجود آلرژی (حدود ۰/۷درصد و ۱۰درصد جمعیت) به آن، عوارض جدی ندارد. در‌برابر غالب باکتری‌های در ارتباط با عفونت اندو مؤثر است. آنتی‌بیوتیک انتخابی در بین اعضای انجمن اندوی آمریکا است. دوز حمله ۱گرم و به‌دنبال آن ۵۰۰ میلی‌گرم ۴بار در روز به‌مدت یک‌هفته. در کانادا این دارو به‌صورت کپسول‌های ۱۵۰ یا ۳۰۰ میلی‌گرم است. (درایران قرص ۱۰۰ تا ۵۰۰ میلی‌گرم موجود است.مترجم)
ـ آموکسی‌سیلین: طیف وسیع‌تر ضد‌باکتری دارد و برای بیماران با ضعف ایمنی و دارای عفونت دندانی به‌کار‌می‌رود. در‌مقایسه با پنی‌سیلین VK به‌دنبال بلع بهتر جذب‌شده و نیمه‌ی‌عمر بالاتری دارد و به‌مدت طولانی‌تری دوز دارویی آن در خون باقی‌می‌ماند. می‌توان ۳بار در روز به‌مدت ۵ تا ۷ روز مصرف‌کرد. در افراد سالم عملکرد وسیع‌الطیف آن ممکن‌است در ایجاد گونه‌های باکتری مقاوم به دارو کمک‌کننده باشد.
ـ کلیندامایسین: برای بیمارانی‌که به پنی‌سیلین آلرژی دارند توصیه می‌شود. دارای فعالیت ضدمیکروبی وسیع بوده و ۴ تا ۵ برابر گرانتر است. دوز حمله ۳۰۰ میلی‌گرم و به‌دنبال آن۱۵۰میلی‌گرم ۴بار در روز به‌مدت ۷ تا ۱۰ روز. احتمال کولیت‌پسودو مامبرانوس همراه با این دارو حدود ۱درصد است.
ـ اریترومایسین: مقاومت بالا به اریترومایسین در بین پاتوژن‌های اندو، کاربرد آن را در موارد عفونت اُدنتوژن منتفی کرده است.
کلاریترومایسین جانشین بهتری نسبت به اریترومایسین است؛ زیرا در‌برابر باکتری‌های بی‌هوازی دهانی مؤثرتر عمل‌می‌کند و کمتر باعث مشکلات گوارشی می‌شود و زمان مصرف آن کمتر است.۲۵۰ تا ۵۰۰ میلی‌گرم هر ۱۲ ساعت به‌مدت ۷ تا ۱۰ روز.
ثبت نظر