طب‌سنتی و درمان‌سرطان

براساس‌تعریف، طب تلفیقی (Integrative Medicine) عبارت‌است‌از: یک راهکار درمان‌محور در پزشکی که به کلیّت فرد و از‌جمله تمامی وجوه شیوه‌ی زندگی او می‌پردازد.
ارتباط بین پزشک و بیمار حائز جایگاهی ویژه است و استفاده از تمامی شیوه‌های درمان متداول و غیرمتداول، سنتی، مکمل یا جایگزین را مدّ‌نظر قرارمی‌دهد که می‌تواند به بهترین نتایج درمانی یا بازتوانی منجر‌شود. یکی‌از پرکاربردترین این حیطه‌ها، سرطان‌شناسی تلفیقی (Integrative Oncology) است که تلاش خود را معطوف به استفاده از دانش مبتنی‌بر شواهد می‌نماید تا با استفاده از مداخلات غیرمتداول، در ارتقای شیوه‌ی‌درمانی رایج به‌ویژه در مهار نشانه‌های جسمی و روانی و عوارض‌جانبی ناشی‌از شیمی‌درمانی یا اشعه‌درمانی برای بیمار مؤثر باشد.

طب سنتی ایران که از قدیمی‌ترین میراث‌های بشری و یادگاری از نیاکان دانشمند پارسی است، با تکیه‌بر دانش اخلاط چهارگانه (Humoral Theory) به تبیین بیماری‌های گوناگون پرداخته و از‌جمله به بیماری سرطان نیز اشاراتی داشته است. بنابر نظر حکمای ایران زمین، سرطان از دسته بیماری‌های صعب‌العلاجی است که طبیعت خشک آن به صراحت در آرای قدما مورد تأکید قرار‌گرفته است. نکته‌ی دارای اهمیت، تأکید حکما بر سخت و طولانی‌بودن دوره‌‌ی درمان بیماری و احتمال دست‌اندازی بیماری به اندام‌های مجاور است که دقت و نظم آنان را در مواجهه با این بیماری نشان‌می‌دهد. بهره‌مندی از قابلیت‌های بومی در درمان بیماری‌ها از‌جمله ویژگی‌هایی است که کاربرد این شیوه‌ی‌درمانی را منطقی می‌سازد. از دیگر ویژگی‌های مهم این روش می‌توان به ارزانی، دردسترس بودن، اعتقاد و اعتماد زیاد بیماران، پرکاربرد بودن و سابقه‌ی مصرف طولانی آن اشاره نمود. ناگفته پیداست که این مزایا، نباید باعث شود تا عوارضی چون برهم‌کنش‌های دارویی یا مصرف خودسرانه به فراموشی سپرده شود.

بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، خستگی، خشکی‌دهان و ... از‌جمله عوارض شایعی است که با تکیه‌بر دانش طب‌سنتی ایرانی می‌توان در مهار این نشانه‌های جسمی و روانی و عوارض درمانی از آن بهره‌ی مناسب جست. این فرصت از مزیت‌های مهم درمانی است که می‌تواند در اقلیم کشور ما موردتوجه قرار‌گیرد و در صورت نادیده گرفتن، قابلیت آن را دارد که زمینه را برای حضور و فعالیت شیادان و کلاهبرداران در حوزه‌ی پزشکی فراهم سازد. امروزه همکاری نزدیک‌ بین متخصصان سرطان‌شناسی و درمانگران سنتی، زمینه را برای بهره‌مندی و بهبود کیفیت زندگی بیماران فراهم ساخته است. کیفیت زندگی که از مهمترین شاخصه‌های مورد‌توجه در پزشکی و سرطان‌شناسی امروز است، می‌تواند در روند ادامه یا قطع درمان بیمار تأثیرگذار باشد و توجهی ویژه را طلب می‌نماید. الگوبرداری از این همکاری‌های بین‌بخشی، راهکاری مطمئن و امیدبخش در درمان و کاهش نشانه‌ها و عواض بیماران مبتلا به سرطان می‌باشد.