مدارک متقن نشان‌می‌دهد که ویتامینD از استئوپوروز جلوگیری می‌کند. اما گیرنده‌های ویتامینD دربسیاری از انواع یاخته‌ها متجلی می‌شوند و نه فقط دریاخته‌هایی که برای سلامت استخوان لازمند و به همین جهت این نظریه پیش کشیده شده‌است که ویتامینD در فیزیولوژی بافت طبیعی نقش دارد و سوءتنظیم این ویتامین سبب بروز چندین جریان آسیب شناسیک ازجمله سرطان، اتوایمونیته، دیابت و بیماری قلب‌وعروق می‌شود. گیرنده‌های ویتامینD در کراتینوسیت‌های اپیدرم و در یاخته‌های فولیکول وجود دارد و دراین مناطق به افتراق اپیدرم و رشد فولیکول کمک می‌کنند.
یک گروه ازمحققان رابطه‌ی میان میزان ویتامینD در گردش خون و آلوپسی آر‌آتاAA را مورد ارزیابی قرار داده‌اند. ایشان میزان ویتامینD را در سرم زمستانی 86 بیمار دچار مراحل مختلف AA و 44بیمار دچار ویتیلیگو و 58 شاهد سالم اندازه‌گیری کرده‌اند. بیش از 90٪ بیماران AA در‌مقایسه با 71٪ بیماران ویتیلیگو و 33٪ شاهدان سالم دچار کمبود ویتامینD بوده‌اند متوسط میزان ویتامینD سرم دربیماران AA برابر ۶/۱۸ ± ۱۱/۸۴ نانوگرم در میلی‌لیتر، در بیماران ویتیلیگو ۷/۹۳ ± ۱۶/۱۵ و در شاهدان سالم ۹/۰۳ ± 57/ 23 بود.
این نتایج ازنظر آماری قابل‌توجه بود. وسعت ابتلای AA و میزان ویتامینD دارای ارتباط قابل‌توجه منفی بود.
یک گروه دیگر میزان ویتامینD را در زمان‌های مختلف سال در 16 بیمار مبتلا به هیدرادنیت سوپوراتیو اندازه‌گیری کرده است. در 10 نفر میزان ویتامینD کمتر از 12 نانوگرم در میلی‌لیتر بود.
Br J Dermatol 2014 Mar 21
ثبت نظر