توزیع جغرافیایی و محل‌های رشد
به‌صورت یک کلی‌گوئی، لوفوفورا ویلیامسیه به‌صورت طبیعی درقسمت‌های جنوبی آمریکای شمالی به‌ویژه درمکزیک می‌روید. بدون اشاره به استان‌های متعددی که کانون رشد گیاه هستند، این کاکتوس درمناطقی می‌روید که بین 100 تا 1500 متر ازسطح دریا ارتفاع داشته باشند و به ندرت تا ارتفاعات 1900متری یا5200 فوتی هم مشاهده می‌شوند. محل انتخابی برای رشد آن به‌مقدار زیاد صحاری خشک و به‌مقدار کمتر درصحراهای کمی مرطوب است. کولونی‌های کاکتوس درمیان تیغزارها به‌ویژه درمجاورت تپه‌ها و کوه‌های آهکی دیده می‌شوند.
موارد متعدد کاربرد پزشکی و آئینی کاکتوس پیوت
فرمول شیمیایی وخواص شیمیایی مسکالین به‌عنوان ماده‌ی عامله‌ی پیوت به‌خوبی و بادقت فراوان مشخص شده‌است. میزان مصرف آن به‌دلایل مختلف درمانی یا تخدیری 200تا400میلی‌گرم مسکالین است که این میزان از دارو تقریباً در 10تا20گرم ازدکمه‌های خشک شدهی پیوت، به‌صورت میانگین، وجود دارد. ازآنجا که مثل بسیاری ازگیاهان دارویی دیگر میزان ماده‌ی عامله درنمونه‌های جمع‌آوری شده از مناطق مختلف متفاوت است، خیلی به سختی می‌توان از میزان غلظت دقیق دارو درنمونه‌های جمع‌آوری شدهی متعدد اطمینان پیدا کرد. میزان وجود و قدرت مســکالین درکاکــتوس فـقــط پس از استحصال ازکــاکتوس مــشخص می‌شود.
تأثیرگذاری دارو 10تا12ساعت طول می‌کشد و درمواردی پس‌از مصرف به‌صورت کنترل‌شده، این علائم یا ادراکات گزارش شده‌است:
* افزایش خویشتن‌نگری و احساس ازدیاد آگاهی و بصیرت. پس‌از مدت‌کوتاهی ازمصرف مسکالین یا پیوت، یک احساس عمیق‌توجه به‌درون و افزایش آگاهی و بصیرت نسبت به مسایل دنیا به‌وجود می‌آید. احساس‌های خوشایندی به‌وجود می‌آیند که هرگز نمی‌توان آنها را با دقت و صحت به صورت کلام درآورد و یا به آن وسیله منتقل کرد، مجموعه‌یی ازادراکات گنگی است که به آنها متافیزیکی و یا دارای خصلت روانی گفته می‌شوند. این احساس‌های درهم تنیده‌ی دیداری، شنیداری، لمسی، بویایی و... احساس‌های غیرقابل توصیفی هستند که جابه‌جایی‌حسی(synesthesia جابه‌جائی حسی: احساس‌ها یا توهماتی که به‌وسیله‌ی سایر حس‌ها ایجاد می‌شوند. مثلاً احساس شنوائی موجب بروز یک‌احساس بینائی شده یا با آن همراه می‌گردد. مثلاً صدائی «دیده» می‌شود یا یک تجربه‌ی بصری «شنیده» می‌شود. مواد توهم‌زا ممکن‌است چنین پدیده‌ای را به‌وجود آورند. شخصی که ۶ساعت پس‌از مصرف LSD بیگانه‌ای را ضمن مشاجره کشته بود، در جلسه‌ی دادگاه اظهار نمود که: «پس‌از خوردن LSD احساس می‌کرده که از کره‌ی زمین جدا شده‌است.شیشه‌ی نوشابه را دردست خود می‌دیده، ولی دست‌هایش آن را حس‌نمی‌کرده‌است. نقش‌های کفپوش اتاق برجسته و برجسته‌تر شده و ناگهان توی صورت او خورده‌است. نت‌های آبی‌رنگ موسیقی را می‌دیده که در فضا پرواز می‌کنند. ترکیب جیغ بنفش یکی از شعرای نوپرداز ایرانی درواقع توصیف مناسبی از این پدیده است». به نقل از صفحه‌ی ۱۴۷۶ فرهنگ جامع روانشناسی روان‌پزشکی استاد نصرت الله پورافکاری) هم نامیده می‌شوند که دربرخی ازمطالب «شاعرانه» دررادیوها و یا دردفتر اشعار برخی از شعرا هم مشاهده می‌شوند که جابه‌جایی حسی نامیده می‌شوند. دراین شرایط آثار شنوایی و دیداری به صورت در هم و یا به صورتی با هم احساس می‌گردند.
کاربردهای درمانی پیوت درقدیم
علاوه بر استفاده از پیوت برای مراسم آئینی، قبایل مختلف درمیان بومیان در آمریکا ازاین گیاه برای اهداف درمانی هم استفاده‌ی می‌کردند. آنان در طیف گسترده‌یی از بیماری‌ها و ناتوانی‌ها ازجمله در موارد زیر از پیوت استفاده‌ی دارویی می‌کردند و یا هنوز هم استفاده می‌کنند.
درد دندان، دردهای زمان زایمان، تب، دردهای پستان، بیماری‌های پوستی، دردهای روماتیسمی، دیابت، سرماخوردگی‌ها و بالاخره برخی‌از ناراحتی‌های چشمی.
در دارونامه و یا فارماکوپه ایالات متحده، پیوت درمتن فهرست گیاهان‌دارویی ذکرشده و درطب مدرن و پیشرفته‌ی این کشور، کاربردهای آن به این صورت مشخص شده است:
درمان نورآستنی‌ها یا ضعف‌ها، هیستری و انواعی از آسم‌ها.
درپژوهش‌هایی که برای کشف احتمالی مواد ضدمیکروب یا آنتی‌بیوتیک‌ها، درعصاره‌ی پیوت درانواع حلال‌ها ومحلول‌ها موادی پیدا شده که آثار آنتی‌بیوتیکی دارند. مهمترین عامل ضدمیکروبی که درکریستال‌های محلول درآب که ازعصاره‌ی‌پیوت در اتانول یا الکل سفید جدا شده، نام آن قبلاً پیوکاکتین peyocactin و درشرایط کنونی به آن نام هوردنین hordenine داده شده است.
دریک آزمایش مقدماتی روی حیوانات که برای مشاهده و اندازه‌گیری میزان مسمومیت وحفاظتی پیوکاکتین روی موش‌ها در عفونت‌های بسیار شدیدی مانند آلودگی با استافیلوکک‌طلایی staphylococcus aureus که درشرایط عادی کشنده‌است صورت‌گرفت. این نتایج به‌دست‌آمد:
60 موش با عفونت استافیلوکک اورئوس آلوده شدند. به 30 عدد از آنها دوز یا میزان حفاظتی پیوکاکتین داده شد و 30 موش دیگر به عنوان گروه شاهد پس‌از ایجاد آلودگی با دقت نگهداری می‌شدند. تمام موش‌هایی که پس‌از ایجاد آلودگی میکروبی به آنها میزان درمانی یا حفاظتی پیوکاکتین داده شده بود زنده ماندند، درحالی‌که تمام موش‌هایی که پس از‌آلودگی بدون دادن پیوکاکتین نگهداری شده بودند، تا 60 ساعت پس‌از ایجاد آلودگی کشته شدند.
درتحقیقات گسترده‌تر، پیوکاکتین ثابت شد که روی 18گونه از استافیلوکک اورئوسهایی که به پنی‌سیلین‌مقاوم هستند،(حتی درشرایط کنونی و در پیشرفته‌ترین کشورهای جهان، برخی‌از انواع استافیلوکک طلائی مقاوم به پنی‌سیلین، ممکن‌است به انواع آنتی‌بیوتیک‌هاـ حتی انواع بسیار گران‌قیمت آن ـ مقاومت نشان بدهند و این عفونت‌ها از علل مهم مرگ ومیرها در بیمارستان‌ها به‌شمار می‌روند. «مترجم») و بسیاری از باکتری‌های دیگر و یک قارچ مؤثر است.
ادامه دارد
ثبت نظر