حدود ۱۵میلیون تن در آمریکا از‌جمله بسیاری‌از کودکان، به آلرژی‌غذایی دچار هستند. آستانه‌ی تحمل آلرژی‌ها از خارش‌پوست گرفته تا شوک آنافیلاکتیک متغیر است. بر‌اساس بررسی‌های اخیر، دانشمندان به شواهد جدیدی مبنی‌بر روش ایجاد تحمل به موادغذایی در‌طول زمان در افراد سالم دست‌یافته‌اند.
آلرژی به بادام‌زمینی و غذاهای دیگر برکودکان خردسال بیشتر از بزرگسالان تأثیر می‌گذارد.
بسیاری به‌هنگام بزرگسالی بر آلرژی خود غلبه و آن را درمان می‌کنند. تصور‌‌می‌گردد که دلیل این رخداد، انطباق سیستم ایمنی بدن بر تحمل موادغذایی است که پیشتر آن‌را به‌عنوان ماده‌ی خارجی شناخته است.
محققان مؤسسه‌ی آلرژی و ایمونولوژی لاجولا (LJI) در سن‌دیگو کالیفرنیا، در توضیح اینکه چرا کودکان که نسبت به بزرگسالان کمتر درمعرض غذاهای جدید قرار‌دارند، ولی بیشتر مستعد ابتلا به آلرژی‌غذایی هستند؛ فرض‌نمودند که رژیم‌غذایی عادی، سلول‌های‌روده را به‌گونه‌ای تحریک‌می‌کند که از طرد غذایی (Rejecting Food) توسط سیستم ایمنی بدن جلوگیری‌شود.
موادغذایی و عوامل بیماری‌زا هردودارای‌نشانگرهای ماکرومولکولی با‌نام آنتی‌ژن‌ها هستند. این آنتی‌ژن‌ها به سیستم ایمنی بدن هشدار‌می‌دهند که این عوامل بیماری‌زا یا موادغذایی واردشده، «ماده‌ی بیگانه یا خارجی» (Foreign Body) هستند.
سلول‌های سرکوبگر ایمنی Treg از واکنش‌های سیستم‌ایمنی بدن جلوگیری می‌کنند.
در بررسی‌های قبلی محققان که روی موش‌های آزمایشگاهی صورت گرفته، روش تشخیص آنتی‌ژن‌های به اصطلاح «دوست» از «دشمن» را بررسی‌کرده‌اند.
موش‌ها با پروتئین تخم‌مرغی که پیشتر مصرف‌نکرده بودند، تغذیه شدند وسلول سرکوب‌کننده‌ی ایمنی (به‌نام سلولTreg)، در روده تولید گردید و پاسخ ایمنی به مواد جدید را مهار‌‌کرد. اگر وقوع این موضوع به‌هنگام مواجه‌شدن پستانداران جوان با غذاهای جدید در «زندگی واقعی» رخ‌می‌داد، شاید به‌این مورد پی‌برده نمی‌شد.
محققان در‌این آزمایش از مدل‌های موشی«فاقد آنتی‌ژن» به‌عنوان مدل حیوان بدون دستگاه ایمنی استفاده نمودند. موش‌ها در یک محیط بدون‌میکروب رشد‌کردند و با رژیم‌غذایی حاوی اسیدهای آمینه و اجزای سازنده‌ی پروتئین‌ها به‌جای پروتئین‌ها تغذیه شدند.
این عمل موش‌ها را از لحاظ «ایمونولوژیکی ساده» دست‌نخورده می‌سازد چرا‌که اجزای سازنده‌ی پروتئین‌ها یعنی اسید‌آمینه، به‌اندازه‌ای نبودند تا سیستم ایمنی بدن بتواند آنها را شناسایی‌کند. این بدان معنی است که موش‌ها هیچ مواجهه‌ی قبلی با آنتی‌ژن پروتئینی و مولکول‌های دیگر نداشته و مواجهه بسیار کم بوده است. موش‌های دیگر نیز فاقد میکروب بوده و با رژیم‌غذایی طبیعی تغذیه شدند.
ارزیابی نشانگرهای مولکولی نشان‌داد موش‌هایی که اسیدهای آمینه مصرف نمودند، فاقد سلولTreg در روده‌ی‌کوچک بودند. در‌مقابل، موش‌هایی که با رژیم‌غذایی پروتئین طبیعی تغذیه شده بودند، تعداد زیادی سلول Treg داشتند.
این موضوع نشان‌می‌دهد که وجود پروتئین در موادغذایی موجب تحریک توسعه‌ی Treg گشته و وجود این سلول در روده‌ی موش سالم ممکن‌است موجب جلوگیری از پاسخ ایمنی بالقوه فاجعه‌آمیز به این پروتئین‌ها گردد و موادغذایی و باکتری‌های سودمند موجود در روده، انواع مختلف Tregها را تولید‌می‌کنند. به‌نظر‌می‌رسد موش فاقد میکروب تنها دارای Tregهای وابسته به غذا بوده و فاقد نوعی از سلول‌هایTreg است که با میکروب سالم القا می‌شوند. این موش‌ها نیز بسیار مستعد ابتلا به آلرژی هستند.
دانشمندان نتیجه‌گرفتند که برای جلوگیری از بروز نشانه‌های آلرژیک، روده همزمان نیازمند Tregهای القا شده توسط غذا و میکروب است.
اگر سلول‌های ایمنی به اشتباه به آنتی‌ژن‌های بی‌ضرر واکنش نشان‌دهند، چه اتفاقی می‌افتد؟
در‌نهایت، محققان در‌صدد آن بودند که چه‌زمانی سلول‌های ایمنی بدن قادر به چشم‌پوشی از آنتی‌ژن‌های بی‌ضرر هستند.
آنها سلول‌هایT-Reporter را به موش فاقد آنتی‌ژن منتقل‌کردند و سپس آنها را با پروتئینی که هرگز قبلاً با آن مواجه نشده بودند، تغذیه کردند. سلول‌هایT یاد‌شده (نشانگر) به گونه‌ای طراحی‌شده بودند تا واکنش ایمنی را آشکار سازند.
موش‌هایی که از پروتئین تغذیه‌کرده بودند، واکنش ایمنی وسیعتری در‌مقایسه با موش‌هایی که با رژیم‌غذایی معمولی تغذیه شده بودند، بروز دادند که محققان این واکنش را پاسخ پیش‌فرض می‌نامند.
واکنش، شبیه حمله‌ی ایمنی القا‌شده توسط میکروب‌های مضر بود و دلیل رخ‌دادن این واکنش، عدم وجود جمعیت Treg تضعیف‌کننده‌ی سیستم ایمنی در موش فاقد آنتی‌ژن است؛ جمعیت سلول‌هایی که می‌توانند واکنش‌التهابی به موادغذایی را مهار‌کنند.
ممکن‌است همین حالت دلیل این مورد باشد که کودکان که نسبت به بزرگسالان کمتر درمعرض انواع مختلف موادغذایی هستند، بیشتر مستعد ابتلا به آلرژی غذایی هستند.
همچنین نشان‌می‌دهد که چرا افراد با افزایش سن و افزایش دامنه‌ی سلول‌هایTreg خود که غذاهای جدید را به‌صورت بی‌ضرر تشخیص می‌دهد، به آلرژی مقاوم‌تر می‌شوند.
گام‌بعدی بررسی جزئیات سلولی و مولکولی، نحوه‌ی تنظیم پاسخ قوی «پیش‌فرض» سلولT به موادغذایی است. این گروه از محققان قصد دارند روی موارد خاصی که معمولاً با آلرژی مرتبط هستند از‌جمله بادام‌زمینی، تخم‌مرغ و غیره تمرکز نمایند.
سیستم ایمنی بدن ما تکامل‌یافته تا ما را از موادی‌که به بدن تعلق ندارد و مضر است مانند ویروس‌ها، باکتری‌ها و یا سایر عوامل بیماری‌زا و حتی غذاهایی که ما مصرف می‌نماییم، حفاظت‌کند. تحمل به موادغذایی (Food Toleranlce) اکتسابی است و جمعیتی اختصاصی از سلول‌هایT را درگیر می‌نماید که به‌دنبال مصرف غذا تولید‌می‌شوند. بدون آنها، ما پاسخ ایمنی بسیار قوی (Strong Immune Response) به ماکرومولکول‌های موجود در غذا خواهیم‌داد.
برچسب ها
ثبت نظر