براساس گزارش محققان کاندیداهای بزرگسال و کوتاه قدی که خواهان پیوند ریه هستند درمقایسه با افراد دارای قد نرمال، به میزان کمتری شانس دریافت آن را دارند و اگر این‌چنین باشد، ممکن‌است در لیست انتظار طولانی این عمل به‌دلیل نارسایی تنفسی و یا علل دیگر فوت نمایند. زن‌ها به‌دلیل اینکه به‌طور‌عموم از مردان کوتاه‌قدتر هستند، بیشتر در‌معرض این خطر قرار‌دارند.
افراد کوتاه قد نسبت به افراد قدبلند، از مزیت‌های بیشتری در سلامت (Health Adrantages) بهره می‌برند. این مزایا شامل احتمال کمتر ابتلا به سرطان و حمله‌ی قلبی کمتر و امید به زندگی بیشتر است. با‌وجود‌این، احتمال کم دریافت پیوند ریه در این گروه از‌جمله مواردی است که به‌عنوان خطر آنها را تهدید می‌کند.
جراحان معمولاً سعی می‌کنند تا ریه‌ی اهدایی افرادی را برای کاندیداهای پیوند افراد کوتاه‌قد در‌نظر بگیرند که خود دارای جثه‌ی کوچک هستند؛
چرا‌که باور دارند این موضوع منجر به حصول نتایج مطلوب‌تر خواهد شد. اما شواهد اخیر نشان‌داده است که اتخاذ این رویکرد موجب عدم قرارگرفتن افراد کوتاه قد در لیست پیوند ریه و به‌بار‌آمدن نتایج ناگوار برای آنان خواهد شد. درحالی‌که داشتن ریه‌ی بزرگ برای افراد کوتاه‌قد مشکلی به‌وجود نمی‌آورد و جراحان می‌توانند حتی اندازه‌ی ریه را برای حصول نتایج بهتر، پیش‌ازپیوند کوچک‌تر کرده (Downsizing) و یا از دولوب مجزای ریه به‌جای یک ریه‌ی کامل استفاده نمایند.
بنابراین با‌وجود اینکه از‌نظر علمی یا پزشکی محدودیتی برای این موضوع وجود ندارد، این تعصب بی‌جا همچنان درمورد این افراد پابرجاست.
تیم تحقیقاتی CUMC*، اقدام به تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به ۱۳۳۴۶بزرگسالی کردند که طی سال‌های ۲۰۰۱تا ۲۰۰۵ در آمریکا در لیست انتظار پیوند ریه قرارگرفته بودند. نتایج نشان‌داد که افراد با قد ۱/۶۲سانتیمتر و کوتاه‌تر، 34درصد کمتر‌از آنانی که قد ۱/۶۲تا۱/۷۴ سانتیمتر داشتند، تحت عمل پیوند ریه قرارگرفته بودند.
همچنین نرخ مرگ‌و‌میر و یا حذف از لیست انتظار به‌دلیل اختلالات بالینی برای افراد دارای قد و قامت‌کوتاه، ۶۲درصد بیشتر‌از سایرین بوده است. نرخ نارسایی تنفسی نیز برای این افراد ۴۲درصد بیشتر گزارش شده‌است.
بنابر گفته‌ی محققانCUMC، مراکز پیوند می‌توانند از راه‌های زیادی این تبعیض را کاهش‌دهند. باور بر‌این است که استفاده از ریه‌ی کوچک‌شده در فرایند پیوند، موجب حصول نتایج بهتر خواهد‌شد و بنابراین جراحان می‌توانند با کوچک‌کردن ریه‌های اهدایی که کمی بزرگ هستند، پیوند موفق‌تری را برای بیماران کوتاه قد رقم بزنند. جـراحان همچنیـن می‌توانند با انـجام عمل‌پیـوند ریـه‌ی لوبار (Lobar Transplant: دو اهداکننده زنده هرکدام یک لوب از ریه‌ی خود را به فرد گیرنده می‌دهند)، احتمال پذیرش ریه‌ی پیوندی توسط بدن بیماران کوتاه قد را افزایش دهند.
سیاست‌گزاران سلامت نیز می‌توانند درخصوص ریشه‌کن نمودن این تبعیض (Disparity)، نقش بزرگی ایفا نمایند، چنانچه بتوانند به حذف معیار قد در تصمیم‌گیری برای پیوند ریه همت‌گمارند. در‌حال‌حاضر، سیستم تخصیص اعضای پیوندی در آمریکا ۲معیار اصلی را برای تصمیم‌گیری در‌نظر می‌گیرد: شدت بیماری فرد کاندید‌شده و احتمال موفقیت پیوند.
زمان برای تغییر درشیوه‌ی اولویت‌بندی کاندیداهای پیوند ریه فرارسیده است و باید به افراد دارای قامت کوتاه و بلند، شانس یکسان داده شود.
رسیدگی به وضعیت ناعادلانه‌ی موجود در‌این حوزه می‌تواند در آینده منجر به حل تبعیض جنسیتی (Gender Diaparity) نیز شود که متأسفانه در بسیاری از لیست‌های انتظار پیوند هنوز وجوددارد (بیماران مرد حق تقدم دارند).
CUMC: Columbia University Medical Center*
ثبت نظر