این کمترین چند‌سالی است که متقارن با ماه (اَمرداد) دراین صفحه‌ی گفته‌ها و نوشته‌ها، چند کلامی دراین‌باره می‌نویسم. با این هدف که لغت مرداد به‌معنای نیستی و نابودی غلط است و باید به‌جای آن بنویسیم و بگوییم (اَمرداد)، که معنی بی‌‌مرگی و جاودانگی می‌دهد [رجوع به فرهنگ‌های دهخدا و معین].
ضمن‌آن نوشته‌ها خواهش و استدعا کردم که جراید، ناشران، تقویم‌ها و به‌طور‌کلی رسانه‌ها به‌جای مردادماه بنویسند و بخوانند (اَمرداد‌ماه) و تا‌آنجا‌که ما اطلاع داریم، هیچ واکنشی صورت‌نگرفت و کسی به‌این مطلب اعتنا نکرد به‌جز روزنامه‌ی اطلاعات که در یکی‌از اَمرداد ماه‌های چند‌سال قبل درتمام سرفصل‌هایش اَمرداد جلوه‌گر بود.
اما من دست‌بردار نیستم و تا‌وقتی زنده‌ام، هر‌سال در ماه‌اَمرداد چیزی خواهم نوشت. حتی اگر کسی آنرا چاپ نکند و نخواند.
لازم به‌ذکر است که در سال گذشته به‌دنبال مقاله‌ای که درهمین‌زمینه در صفحه‌ی گفته‌ها و نوشته‌ها نگاشتم، چند‌روز بعد درستون خوانندگان آمده بود که چرا درمورد این غلط مصطلح، این همه حرف و حدیث است؟ مگر این تنها غلط رایج گفتارها و نوشته‌های روزمره‌ی ما است! البته این نکته قابل‌تأمل است که ما خیلی لغات را غلط ادا می‌کنیم ولی درست می‌نویسیم، پس چرا درمورد (اَمرداد) نه!
جای تعجب و گله است که فرهنگستان ادبیات هم که روی لغات قدیم و جدید حساسیت دارد، درمورد لغت (اَمرداد) هیچ واکنشی به‌خرج نمی‌دهد. نمی‌خواهم بیش‌از‌این اطاله‌ی کلام کنم ولی بیائیم از خودمان بپرسیم که یک (ا) باریک و خوش‌اندام، چه ضرری دارد که جلوی مرداد مردنی قرار‌بگیرد و آنرا (اَمرداد) جاودانه و پاینده سازد.
ثبت نظر