زنانی که در زمان بارداری در معرض آلودگی ترافیک قراردارند احتمال صدمه دیدن ریه‌های کودکان متولد نشده‌شان افزایش می‌یابد.
محققان بر‌این باورند که قرارگرفتن مادر درمعرض آلودگی هوا به‌ویژه درطول سه‌ماهه‌ی‌دوم بارداری خطر آسیب به ریه‌های کودک را افزایش می‌دهد که اهمیت سیاست‌های صحیح بهداشت‌عمومی، برای کاهش قرارگرفتن درمعرض آلودگی هوا را نشان می‌دهد.
پژوهش‌های موجود اغلب بر عوارض‌جانبی آلاینده‌های هوا بر عملکرد ریه‌ی کودکان و نوجوانان در سنین مدرسه تأکید کرده‌اند، اما به اثرات ناشی‌از قرارگرفتن مادر درمعرض آلودگی هوا را بر عملکرد ریه‌ی نوزاد متـولد نـشده و مدت کـوتاهی پـس از تولـد، کمتر پرداخته‌اند.
تعدادی از محققان به رهبری دکتر اوا مورالس از مرکز تحقیقات اپیدمیولوژی محیط‌زیست (CREAL) (یک مرکز تحقیقاتی همه جانبه در بارسلونای اسپانیا) شروع به بررسی ارتباط قرار گرفتن مادر در معرض آلودگی هوا در طول سه‌ماهه‌ی خاصی از حاملگی و عملکرد ریه پس از تولد و در کودکان پیش‌دبستانی کرده‌اند.
با استفاده از داده‌های پروژه‌ی (INMA) (یک مطالعه‌ی کوهورت مادر و کودک مبتنی بر جمعیت در مناطق مختلف جغرافیایی در اسپانیا) محققان عملکرد ریه را با اسپیرومتری ارزیابی کردند.
باتوجه به 1295زنی که دراین تحقیق در آغاز بارداری ثبت‌نام کردند، محققان اطلاعاتی هم در مورد قرار گرفتن آنان درمعرض آلودگی هوا و همچنین ارزیابی عملکرد ریه را برای 620 نفر (48%) از فرزندان آنها در ۴/۵ سالگی به‌دست آوردند.
دیاکسید نیتروژن (NO2) نشانگری بسیار متداول در‌مورد قرارگرفتن در‌برابر آلودگی هوای ناشی‌از ترافیک است و سطوح بنزن می‌تواند فعالیتهای صنعتی را نشان‌دهد و به‌عنوان جانشینی برای مخلوطی از آلاینده‌های عمدتاً ترافیک‌محور در‌نظر گرفته شود. هردوی اینها به‌عنوان شاخص‌های آلودگی در مناطقی استفاده شدند که در آنجا زنان زندگی می‌کردند.
تجزیه و تحلیل نتایج نشان‌داد که قرارگرفتن درمعرض سطوح بالاتری از بنزن و NO2 در دوران بارداری با کاهش پارامترهای عملکرد ریه در تستهای تنفسی همراه بود.
حجم تنفسی که در پایان اولین ثانیـه‌ی بازدم اجباری بیرون داده‌شـد تحت‌عنـوان (FEV1 (forced expiratory volume in 1 second برابر با ۱۸/۴- میلی‌لیتر برای بنزن و ۲۸میلی‌لیتر برای NO2 در زنان درمعرض آلودگی درطول سه‌ماهه‌ی دوم بارداری بود کاهشFEV1 نشانگر انسداد مجرای تنفسی است.
کودکانی که مادرانشان در طول سه‌ماهه‌ی دوم بارداری در نواحی با آلودگی بالای ناشی‌از ترافیک با میزان بنزن بالا زندگی می‌کردند نسبت به مادرانی که در مناطق کمتر آلوده زندگی می‌کردند 22درصد بیشتر در‌خطر اختلال عملکرد ریه قراردارند.
کودکانی که مادرانشان در طول سه ماهه‌ی دوم بارداری در نواحی با آلودگی بالای ناشی از ترافیک با میزان NO2 بالا زندگی می‌کردند نسبت به مادرانی که در مناطق کمتر آلوده زندگی می‌کردند 30% درصد خطر بیشتری تهدیدشان می‌کند.
درجریان مطالعه ارتباط‌های قویتری بین عملکرد سطوح بالاتر آلودگی هوا در زنان باردار و عملکرد ضعیفتر ریه در کودکان بعدی آنها در میان کودکان آلرژیک و کسانی که از طبقه‌ی اجتماعی پایین‌تری هستند آشکار شد.
با این‌حال، هیچ شواهد معناداری دال بر ارتباط بین قرارگرفتن در معرض آلاینده‌های هوای خارج از خانه درطول سال اول زندگی پس‌از تولد با عملکرد ریه در سن پیش‌دبستانی وجود ندارد.
پژوهشگران نتیجه‌گیری کردند که: «نتایج حاکی از آن است که قرارگرفتن درمعرض آلاینده‌های هوای مربوط به ترافیک درطول دوره‌ی قبل‌از تولد می‌تواند اثرات منفی بر ریه‌ی در‌حال رشد داشته باشد.
اتخاذ سیاست‌های عمومی صحیح برای کاهش قرارگرفتن درمعرض آلودگی هوای ناشی‌از ترافیک ممکن‌است از اثرات مضر آن بر رشد و عملکرد ریه کاسته و درنهایت با ارتقای بهداشت عمومی به‌طور قابل‌توجهی بهبود یابد.
در مقاله‌ی مرتبطی، پروفسور پیتر اسلای (معاون مدیر اجرایی موسسه تحقیقات پزشکی کودکان دانشگاه کوئینزلند، در بریزبن، استرالیا) می‌گوید تحقیق ما نیز شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهد که بر مبنای آن قرارگرفتن در معرض آلودگی هوا قبل از تولد دارای اثرات منفی بلندمدت بر عملکرد ریه‌ی کودکان دارد.
«سیاستگزاران بهداشتی باید به داده‌هایی مانند آنچه که توسط مورالس و همکارانش ارائه شده‌است توجه‌کنند و قرارگرفتن درمعرض آلودگی‌های ناشی‌از ترافیک را درطول رشد جنین و مراحل اولیه‌ی زندگی پس‌از تولد را محدود سازند که یکی‌از شیوه‌هایی است که می‌تواند بار بیماری‌های تنفسی را در آینده کاهش دهد.»
ثبت نظر