نتایج یک کارآزمایی تصادفی شده که در مجله CMAJ به‌چاپ رسید نشان‌می‌دهد برای تسکین درد در شکستگی دست و پای کودکان ایبوپروفن بر مرفین ترجیح دارد. گرچه هر‌دو دارو به‌طور موثری درد را تسکین می‌دهند، اما در کودکان ایبوپروفن با عوارض‌جانبی خفیف‌تری همراه است.
یک چهارم از تمام صدمات وارده به کودکان به شکستگی استخوان مربوط می‌شود، و کودکان شدید‌ترین درد را در 48 ساعت اول پس از وارد شدن صدمه احساس می‌کنند.
چون نگرانی‌هایی در ارتباط با مصرف کدئین در کودکان وجود دارد، گزینه‌های مسکن برای شکستگی دست و پای کودکان محدود است. اما در این بررسی گفته‌شد که به‌هرحال مرفین خوراکی و دیگر اپیوئید‌ها هرچه بیشتر برای تسکین درد کودکان تجویز می‌شوند.
در ادامه‌ی نتایج این کارآزمایی آمده است «اما شواهد مربوط به مصرف خوراکی مرفین در اداره‌کردن درد حاد محدود است. به این ترتیب، برای برطرف‌کردن این شکاف دراطلاعات موجود و ارائه‌دادن مبنایی برای تجویز مسکن انتخابی برای کودکانی که بیمار سرپایی هستند، باید مطالعات بیشتری انجام گردد».
این محققان (که در مرکز علوم بهداشتی لندن و دانشگاه وسترن در شهر انتاریوی کانادا شاغلند) نتایج مربوط به 66 کودک که دردشان با استفاده از مرفین تسکین یافت را با نتایج مربوط به 68 کودک مقایسه کردند که برای تسکین درد شکستگی استخوان آنها ایبوپروفن تجویز شده بود. تمام شرکت‌کنندگان در‌این کارازمایی 5تا17ساله بودند.
نتایج نشان داد که گرچه هر‌دو دارو در تسکین درد موثر بودند، اما مرفین عوارض‌جانبی بیشتری مانند خواب‌آلودگی، تهوع و استفراغ داشت.
نویسندگان مقاله ادامه دادند «باتوجه به اینکه تعداد عوارض‌جانبی مرفین به‌میزان قابل‌ملاحظه‌ای بیشتر بود، نتیجه می‌گیریم که ایبوپروفن درمانی بی‌خطر و موثر برای اداره‌ی درد شکستگی استخوان در کودکان است».
در ادامه‌ی مقاله آمده‌است «امیدواریم نتایجی که به‌دست آوردیم مبنایی را در‌اختیار پزشکان بالینی قرار‌دهد تا برای کودکانی که دچار شکستگی استخوان هستند و از بخش اورژانش مرخص می‌شوند مسکنی منطقی تجویز نمایند».
ایبوپـروفن«موثر‌تریـن دارو» برای صدمات وارده به سیستم حرکتی بدن کودکان است.
در یک بررسی که در‌سال 2007 انجام گردید (و در‌مجله‌ی طب کودکان به‌چاپ رسید) مشخص‌شد که ایبوپروفن، در مقایسه با استامینوفن و کدئین، موثر‌ترین مسکن برای کودکانی است که به سیستم حرکتی بدن آنها صدمه وارد شده است.
در‌این بررسی، 300 کودک به‌طور تصادفی به گروه‌هایی تقسیم شدند که به آنها برای هر‌کیلوگرم از وزن بدن 15میلی‌گرم استامینوفن، 10میلی‌گرم ایبوپروفن، یا 1میلی‌گرم کدئین داده شد.
گروه‌ها از کودکانی با گروه سنی مشابه تشکیل می‌شدند و سابقه‌‌ای مشابه در ارتباط با مصرف مسکن داشتند و صدمات و سطح درد آنها در آغاز مطالعه با‌هم قابل مقایسه بود.
درطی 60 ثانیه پس‌از تجویز مسکن‌ها، از کودکان در چند نوبت خواسته شد که شدت درد خود را در مقیاس از 1 تا 100 درجه‌بندی کنند.
محققانی که این بررسی را انجام دادند دریافتند که، پس‌از 60دقیقه، گروه ایبوپروفن بیشترین کاهش در شدت درد را گزارش کردند. استامینوفن و کدئین از‌نظر توانایی در کاهش‌دادن درد تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند.
اما، میزان درد تنها نیمی‌از کودکانی که برای آنها ایبوپروفن تجویز شد به پایین‌تر از «آستانه‌ی کافی یا قابل‌تحمل درد» کاهش یافت. در‌نتیجه، این محققان می‌گویند ممکن‌است در برخی از موارد ایبوپروفن برای درمان دردهای عضلانی ـ استخوانی سیستم بدن کافی نباشد.
یکی از دلایل این امر شاید این باشد که گاهی اوقات ممکن‌است تأثیرات کاهش‌دهنده‌ی التهاب ایبوپروفن درد مربوط به شکستگی و دررفتگی استخوان را تشدید می‌کند.
CMAJ.2014 Oct.27
ثبت نظر