یک مرد50 ساله با سابقه‌ی کم‌خونی همولیتیک اتوایمون آنتی‌بادی گرم و اسپلنومگالی همراه خستگی به‌مدت2 هفته و شروع اخیر زردی مراجعه کرد. در معاینه‌ی بالینی ایکتراسکلرا، رنگ‌پریدگی ملتحمه واسپلنومگالی دیده شد. در آزمون‌های آزمایشگاهی، میزان هموگلوبین4/8گرم در دسی‌لیتر، هماتوکریت14/3٪، تعداد گویچه‌ی سفید3200 درمیلی‌مترمکعب و تعداد پلاکت42000 در میلی‌متر‌مکعب بود. درمان با پردنیزون و ایمون‌گلبولین داخل وریدی آغاز‌شد و بیمار با چندین واحد پکدسل قرمز درطول اقامت دربیمارستان، انتقال‌خون شد. درتوموگرافی کامپیوتری شکم با استفاده از ماده‌ی کنتراست غیریونی یک طحال بزرگ (کرانیوکودال 25/4، قدامی خلفی18/1 و عرضی 22/5سانتی‌متر) با الگوی ناهمگون دیده شد. این الگو در 60 ثانیه‌ی اول بعد‌از تزریق ماده‌ی کنتراست دیده شد. پیش از‌این، حالت مذکور به‌صورت یک دسته نوارهای متناوب با تضعیف پایین به‌علت تغییر‌پذیری در جریان خون میان پالپ قرمز وسفید طحال شرح داده شده بود. برجستگی الگوی ناهمگون دراین طحال به سبب اسپلنومگالی بود. بیمار متعاقباً اسپلنکتومی شد و یک جمعیت کوچکB- سل منوکلونال به‌وسیله‌ی فلوسایتومتری شناسایی شد. لکوپنی وترومبوسیتوپنی بیمار ازبین رفت و تراز هموگلوبین درحد بیش‌از 10گرم در دسی‌لیتر تثبیت شد.
ثبت نظر