یائسگی و نیز سال‌هایی که به یائسگی می‌انجامد درصورتیکه دیابت هم وجود داشته باشد چالش‌های منحصر به فردی ایجاد می‌کند. دراین دو مورد ابتدا باید دانست که چه وقایعی روی خواهد داد و سپس باید آموخت که چه کارهایی باید کرد.
یائسگی مرحله‌یی از زندگی است که در آن دوره‌های قاعدگی پایان می‌یابد. دیابت و یائسگی با هم تلفیق شده و آثار متنوعی بر بدن به‌جای می‌گذارند ازجمله:
تغییرات میزان قندخون. هورمون‌های استروژن و پروژسترون بر نحوه‌ی پاسخ یاخته‌ها نسبت به انسولین تأثیر می‌گذارند.
بعداز یائسگی، تغییراتی که درمیزان هورمون‌ها به‌وجود می‌آید شعله‌ی پیدایش نوسان درمیزان قندخون را روشن می‌کند. ممکن‌است بیمار متوجه شود که نسبت به گذشته میزان قندخون متغیرتر و غیر‌قابل پیش‌بینی‌تر است. درصورتی که کنترل قند خون از دست خارج شود، احتمال بروز عوارض دیابت بیشترخواهد بود.
افزایش وزن. بعضی خانم‌ها درمرحله‌ی برزخی یائسگی و پس‌از یائسگی دچار افزایش وزن می‌شوند.این امر نیاز به انسولین یا داروهای خوراکی دیابت دارد.
عفونت‌ها. حتی پیش‌از یائسگی، بالا‌بودن میزان قندخون در ایجاد عفونت‌های ادرار و واژن سهیم است. بعداز یائسگی، وقتی میزان سقوط استروژن پدید می‌آید، باکتری‌ها و مخمرها در مجرای ادرار و واژن آسان‌تر رشد می‌کنند و به‌این‌جهت احتمال بروز عفونت بالاتر می‌رود.
مشکلات خواب. بعداز یائسگی، گُرگرفتگی و عرق شبانه بیمار را از خواب بیدار می‌کند. به‌نوبه‌ی خود، محرومیت ازخواب، تدبیر تراز قندخون را سخت‌تر خواهد کرد.
مشکلات جنسی. دیابت به اعصاب یاخته‌هایی که واژن را فرش می‌کنند صدمه خواهد زد. خشکی‌واژن، نشانه‌ی شایع یائسگی، با دیابت تلفیق‌شده و سبب ایجاد درد درزمان نزدیکی خواهد گردید.
یائسگی بر کنترل دیابت تأثیر فراوان خواهد گذاشت اما بیمار می‌تواند برای تدبیر بهتر دیابت و یائسگی اقداماتی انجام دهد:
• انتخاب شیوه زندگی سالم. باید گزینه‌ها سالم باشند، مثل خوردن غذای سالم و نرمش مرتب که سنگ بنای هر برنامه‌ی درمان دیابت را تشکیل می‌دهد. غذای سالم و فعالیت منظم جسمی به بیمار کمک می‌کند تا بعداز یائسگی نیز حس بهتری داشته باشد.
• اندازه‌گیری مکرر قندخون. دربعضی موارد ممکن‌است لازم باشد میزان قندخون درطول روز بیش از حد معمول اندازه‌گیری شود و گاهی شبها نیز قندخون اندازه گرفته شود. باید بیمار مراقب میزان قند و نشانه‌ها باشد. پزشک می‌تواند از این جزئیات برای تطبیق برنامه‌ی درمان دیابت درموارد لزوم استفاده کند. همچنین ممکن‌است به بیمار توصیه شود برای مشخص‌کردن میزان متوسط قندخون طی یک دوره‌ی 2تا3 ماهه از آزمون هموگلوبین A1C به‌طور مرتب استفاده نماید.
•تطبیق دادن داروها با وضع موجود. درصورتیکه متوسط میزان قندخون افزایش یابد، ممکن‌است لازم باشد مقدارخوراک دارو افزایش یافته و به‌ویژه درصورت افزایش وزن یا کاهش میزان فعالیت، داروی جدیدی مصرف شود. به‌همین‌ترتیب، درصورتیکه متوسط میزان قندخون کاهش یابد، ممکن‌است لازم باشد ازمقدار داروهای دیابت کاسته شود.
•استفاده از داروهای کاهنده کلسترل. درصورت وجود دیابت، احتمال بروز بیماری قلب‌وعروق افزایش می‌یابد. با رسیدن به دوره‌ی یائسگی این احتمال بسیار زیادتر خواهد شد. برای کاستن ازاین میزان احتمال باید غذای سالم خورد و مرتب ورزش کرد. دراین‌مورد پزشک داروهای کاهنده‌ی کلسترل تجویز خواهد کرد.
•رفع نشانه‌های یائسگی. درصورت وجود گُرگرفتگی، خشکی واژن، کاهش عکس‌العمل جنسی یا سایر نشانه‌های یائسگی، باید به خاطر داشت که درمان و داروهایی وجود دارد. به‌عنوان مثال می‌توان برای برگشت رطوبت واژن از کرم‌های لزج‌کننده‌ی واژن استفاده کرد یا برای اصلاح نازک‌شدن و التهاب دیواره‌ی واژن از استروژن استفاده نمود. یا اگر افزایش وزن وجود داشته باشد از برنامه‌های غذایی یا درمان با هورمون استفاده نمود.
دیابت و یائسگی یک چالش دوقلو است و دراین‌زمینه بیمار باید با پزشک از نزدیک همکاری کند.
ثبت نظر