من از سالهای دور شادروان دکتر فرخ سیف‌بهزاد را می‌شناختم، برای اینجانب ابعاد شخصیتی این همکار گرامی بسیار شگفت‌انگیز بود. او به‌نکات و موضوعاتی توجه می‌کرد که مدتها ناشناخته باقی‌مانده بودند.
برای مثال، تاکنون صدهاهزار یا صدها میلیون ایرانی و غیر‌ایرانی مقدمه‌ی گلستان سعدی را که «به‌صاحبدلی اشاره می‌کند که در...» اشاره می‌کند، خوانده و گذشته‌اند، ولی تنها دکتر فرخ سیف‌بهزاد بود که صریحاً اشاره کرد که منظور سعدی از‌این حالت مدیتیشن است...
بدون اینکه چندان ارتباطی با رشته‌ی تخصصی او داشته باشد، تحقیقات و اطلاعات این فرد بزرگوار در زمینه‌هایی مانند تاریخ‌پزشکی در‌ایران، گیاهان‌دارویی، تفسیر علمی پدیده‌های اعجاب‌برانگیزی مانند احساس خروج از بدن و سایر مباحث فرا روانشناسی، کثرت تألیفات کتابهایی که پیش از آن دراین زمینه‌ها مطلب مستندی انتشار نیافته بود، انتشار هفته‌نامه‌ی «پزشکی‌امروز» که هر هفته چندین مقاله و مطلب بسیار جدید و بدیع را سخاوتمندانه دراختیار جامعه‌ی پزشکی قرار‌می‌دهد، از سایر نعمات وجودی او بود.
نشریه‌ی «پزشکی‌امروز»، واقعاً یک نشریه‌ی آگاهی‌دهنده است که خوانندگان آن نمی‌توانند حدس‌بزنند که هرنسخه از این نشریه با این کاغذ نفیس و چاپ رنگی بسته‌بندی و هزینه‌ی پست چقدر تمام می‌شود که به‌صورت رایگان به دست آنها می‌رسد، با این وجود نیاز به داشتن آگهی برای خرجهای فوق و مخارج اداری الزامی است، ولی این هفته‌دهنده هرگز قیافه‌ی یک نشریه‌ی عمدتاً آگهی‌دهنده را ندارد.
نهال عظیمی سرنگون شده ولی از نهال‌های پر طراوتی که از ریشه‌ی آن روییده است، امید می‌رود که در‌گذر زمان در سایه‌ی آن تاحدودی به‌همان آرامش برسیم که قبلاً در زیر سایه‌ی آن درخت تنومند و استوار قبلی داشتیم و اگر ما خودمان را با واژه‌های درخت تنومند و استوار دلخوش می‌کردیم، قانون طبیعت تمام نهال‌های استوار را به‌موقع و یا بدون‌موقع سرنگون می‌کند، ولی شاخه‌های سبز و باریکی در‌گذر زمان و در مسیر تکاملی حیات جای قبلی‌ها را می‌گیرند و بسیاری‌از آنها سیر تـکاملی را ادامه می‌دهند.
برچسب ها
ثبت نظر