آشنایی حضوری من با جناب دکتر فرخ سیف‌بهزاد به‌رغم اینکه از دوران نزدیک بوده‌ام نه از نزدیکان دور بسیار ناچیز است ولی ازنظر احترام و آشنایی به فعالیت‌های فرهنگی ایشان می‌توانم ادعا کنم از بدو تولد هفته‌نامه‌ی «پزشکی‌امروز» با ایشان آشنا و همراه بوده‌ام.
آنچه ازنظر من بسیار جالب آمد، همت، شجاعت و تهور ایشان بود. در 24سال قبل که به گفته‌ی یکی‌از مسئولان«پزشکان ما بعد‌از گرفتن دیپلم پزشکی آنقدر گرفتار کار، مطب و مایحتاج زندگی می‌شوند که نه به اخبار رادیو و تلویزیون گوش فرا‌می‌نهند و نه روزنامه، اعم از خبری، ادبی، پزشکی مطالعه می‌نمایند و نه در همایش علمی شرکت می‌نمایند» حداکثر بعد‌از اجباری‌شدن شرکت در دوره‌های بازآموزی آن هم فقط برای گرفتن امتیاز بازآموزی و چرت هنگام ارائه‌ی مقالات دوروبر آشنایی به دست‌آوردهای روز نمی‌باشنـد. چگونه، با چه امیـد و ذکــاوتــی دکتر فرخ سیف‌بهزاد جرأت نمود زحمت تهیه‌ی مقاله، هزینهی تایپ، کاغذ، چاپ و انتشار هفته‌نامه‌ی «پزشکی‌امروز» را تقبل نماید و آنچه را که داشت در‌این راه هزینهی معنوی و مالی نماید.
مطلب مهم دیگر اینکه غالباً و بسیار دیده می‌شود که نویسندگان و هنرمندان هرازگاهی دست به تهیه و ارائه‌ی هنری می‌نمایند ولی غالباً به‌ندرت می‌توانند بدان ادامه دهند و اجباراً نیمه‌کاره رها می‌نمایند. ادامه‌ی 24سال انتشار مرتب، منظم و شایسته‌تر هفته‌نامه‌ی «پزشکی‌امروز» به صلابت تصمیم و پایمردی بسیار نیازمند بود که در‌این گیرودار تحولات اجتماعی و سیاسی یلی دلیر و مدیری مدبر می‌طلبد که خسته و فسرده نشود و روز‌به‌روز مصمم‌تر و امیدوارتر به پیشبرد هدف خود ادامه دهد.
به اعتقاد من این دو خصیصه‌ی بزرگ و استوار می‌تواند پایه‌ی استوار پیشرفت در‌هر هدف مقدس باشد و این دو امتیاز بزرگ دکتر فرخ سیف‌بهزاد گُرد میدان فعالیت فرهنگی و هنری بود که هفته‌نامه‌ی «پزشکی‌امروز» خودکفا و پیشرو را پای‌برجا و استوار بدارد.
برچسب ها
ثبت نظر